Salò o le 120 giornate di Sodoma
film van Pier Paolo Pasolini / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Salò o le 120 giornate di Sodoma (Nederlandse titel: Salò of de 120 dagen van Sodom) is een Italiaanse drama-, arthouse- en exploitatiefilm[bron?] uit 1975 geregisseerd en geschreven door Pier Paolo Pasolini. De hoofdrollen worden vertolkt door Paolo Bonacelli en Giorgio Cataldi. De film is gebaseerd op het boek Les Cent Vingt Journées de Sodome (1785) van de Fransman Markies de Sade.
Salò o le 120 giornate di Sodoma (Salò of de 120 dagen van Sodom) | ||||
---|---|---|---|---|
Tagline | A disturbing motion picture for mature audiences who are prepared to view it. | |||
Alternatieve titel(s) | Salò, or the 120 Days of Sodom; Salo of de 120 Dagen van Sodom; Salo - De 120 dagen van Sodoma; Salo ou les 120 journées de Sodome | |||
Regie | Pier Paolo Pasolini | |||
Producent | Alberto De Stefanis Antonio Girasante Alberto Grimaldi | |||
Scenario | Pier Paolo Pasolini Sergio Citti Pupi Avati (onvermeld) | |||
Gebaseerd op | De 120 Dagen van Sodom door Markies de Sade (onvermeld) | |||
Hoofdrollen | Paolo Bonacelli Giorgio Cataldi Umberto Paolo Quintavalle Aldo Valletti Caterina Boratto | |||
Muziek | Ennio Morricone | |||
Montage | Nino Baragli Tatiana Casini Morigi Enzo Ocone | |||
Cinematografie | Tonino Delli Colli | |||
Production design | Dante Ferretti | |||
Distributie | United Artists Paradiso Home Entertainment (NL, dvd) | |||
Première | 22 november 1975 | |||
Genre | Drama, exploitatiefilm, cultfilm, oorlog, horror, nazisploitation | |||
Speelduur | 116 min. | |||
Taal | Italiaans, Frans, Duits | |||
Land | Italië Frankrijk | |||
Opnamelocaties | Villa Aldini (Bologna), Villa Sorra bij Castelfranco Emilia, Cinecittà (studio Rome), Villa Gonzaga-Zani (Villimpenta) | |||
Gewonnen prijzen | 1 | |||
Overige nominaties | 1 | |||
Voorloper | Il fiore delle Mille e una notte | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
(en) AllMovie-profiel | ||||
|
Salò was bedoeld als eerste deel uit een filmtrilogie, de Trilogie van de Dood. Deze moest volgen op Pasolini's eerder verschenen Trilogie van het Leven (Il Decameron, I racconti di Canterbury en Il fiore delle mille e una notte). Salò kreeg echter nooit een vervolg, omdat Pasolini een paar maanden na het voltooien van de film werd vermoord.
Salò mag in de meeste Europese landen vanwege het gruwelijke karakter niet vertoond worden aan mensen jonger dan achttien jaar. In Italië zelf werd de film verboden, evenals in Finland, Noorwegen, Australië en Nieuw-Zeeland.[bron?]