Signaalmolecuul
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een signaalmolecuul of signaalstof is, in de fysiologie, een chemische verbinding die zorgt voor de informatieoverdracht tussen cellen binnen een organisme, zogeheten intercellulaire communicatie. Signaalmoleculen worden aan het extracellulair vocht afgegeven door de cel die het signaal afgeeft, en overbruggen vervolgens de intercellulaire ruimte door middel van diffusie, waarna ze zich binden aan een receptor in de 'doelcel'. Receptoren van de doelcel steken door de plasmamembraan heen en kunnen zo communiceren met de binnenkant van de cel (het cytoplasma). Binnen de doelcel vinden dan door enzymen gecontroleerde chemische reacties plaats, die ertoe leiden dat er veranderingen in die cel plaatsvinden. Op deze manier worden extracellulaire boodschappen van diverse aard doorgegeven en weten de cellen wat te doen. Voorbeelden van signaalstoffen zijn hormonen, cytokinen, groeifactoren en neurotransmitters. Naarmate de mens ouder wordt neemt de hoeveelheid signaalmoleculen in het menselijk lichaam af.