Sinaï (Bijbel)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De berg Sinaï (Hebreeuws: הַר סִינַי, har sînaj) is volgens de Hebreeuwse Bijbel de berg waarop Mozes de tien geboden kreeg van God (Exodus 20:1). In Deuteronomium wordt gezegd dat deze gebeurtenissen plaatsvonden op de berg Horeb (Hebreeuws: חֹרֵב, Choreb). Volgens de rabbijnse literatuur zijn de Sinaï en Horeb synoniem; de meeste Bijbelwetenschappers delen die aanname. Over de huidige locatie is echter geen consensus.
Sinaï komt ook voor in de constructie מִדְבַּר סִינַי, midbar sînaj, "Sinaïwoestijn" (Exodus 19:1,2; Leviticus 7:38; Numeri 1:1,19; 3:4,14; 9:1,5; 10:12; 26:64; 33:15,16). In de vertelconstructie in de Pentateuch ligt de berg Sinaï in de woestijn Sinaï en is hun verhaalfunctie vrijwel gelijk (zie bijvoorbeeld Leviticus 7:37,38). Op enkele plaatsen wordt God de "heerser van de Sinaï" of "HEER van de Sinaï" genoemd (Rechters 5:5; Psalm 68:9,18).