Size exclusionchromatografie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Size exclusion chromatografie of gelchromatografie is een methode om de samenstelling van een monster te bepalen waarbij een stof op basis van de grootte van het molecuul wordt geïdentificeerd.
Size exclusion chromatografie wordt met name toegepast om hoog moleculaire stoffen (stoffen met een hoge molecuulmassa) op grootte te scheiden. De pakking voor size exclusion chromatografie bestaat uit kleine (~10 micrometer) silica- of polymeerdeeltjes die een netwerk van poriën bevatten waar componenten door middel van diffusie in kunnen worden vertraagd. Met behulp van deze moleculaire zeef kunnen moleculen tijdens een chromatografische scheiding op grootte worden geselecteerd.
De gemiddelde tijd dat een component zich in de porie bevindt hangt af van de grootte van het molecuul. Moleculen die groter zijn de gemiddelde poriegrootte van de pakking kunnen niet door de porie en zullen daarom niet worden vertraagd. Deze deeltjes zullen als eerste worden gescheiden en hebben in essentie geen retentie ondervonden van het kolommateriaal omdat ze te groot zijn. Moleculen met een significant kleinere diameter dan de gemiddelde poriediameter kunnen door het gehele netwerk van poriën en zullen in de regel de grootste retentietijd hebben. Tussen deze twee extremen zijn er moleculen die ten opzichte van de gemiddelde porie grootte een gemiddelde diameter hebben en niet in alle poriën kunnen. Binnen deze laatste groep kan fractionering optreden, wat direct is gerelateerd aan de molecuulgrootte en in sommige gevallen de vorm van het molecuul.
Belangrijk is om te zien dat size exclusion chromatografie verschillend is ten opzichte van andere chromatografische methoden omdat er geen fysische of chemische interactie is tussen de componenten en de stationaire fase.