Slanke waterbies
soort uit het geslacht Eleocharis / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De slanke waterbies (Eleocharis uniglumis) is een overblijvende, wintergroene plant, die behoort tot de cypergrassenfamilie (Cyperaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als algemeen voorkomend en matig afgenomen. Nederland valt geheel binnen het Europese deel van het areaal. De soort is vrij algemeen op de Waddeneilanden en in noordelijk Noord-Holland, vrij zeldzaam in het westen en noorden, in Zeeland en in de Hollandse duinen en elders zeer zeldzaam.[1] Het aantal chromosomen 2n = 46.[2]
Slanke waterbies | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
soort | ||||||||||||||||||
Eleocharis uniglumis (Link) Schult. (1817) | ||||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | ||||||||||||||||||
Slanke waterbies op Wikispecies | ||||||||||||||||||
|
De plant vormt losse zoden, wordt 10 - 60 cm hoog en heeft kruipende wortelstokken. De rechtopstaande, donker blauwgroene, rolronde stengels zijn 0,5 - 1,5 mm dik en niet gemakkelijk samendrukbaar. De 1 - 4 cm lange bladscheden zijn bruin en vaak aan de voet glanzend paarsrood. De bovenste bladschede is horizontaal afgesneden.
De slanke waterbies bloeit van mei tot in augustus met een 0,5 - 2 cm lange aar aan de top. De aar bestaat meestal uit 5 - 70 bloemen. Het onderste, onvruchtbare kafje omsluit de voet van de aar bijna helemaal en is meestal bruin van kleur. Er zijn vier, vaak rudimentaire, iets gebogen borstels aanwezig, die langer zijn dan de nootjes. De stijl heeft meestal twee, maar soms drie stempels.
De vrucht is een 1,3 – 1,8 mm lang en 1 mm breed, lensvormig nootje. De onrijpe vrucht is geel en rijp bruin. Boven op de vrucht zit nog de sponzige onderzijde van de stijl, die ongeveer half zo lang is dan de vrucht. De tweezijdig afgeplatte zaden zijn 1 - 1,8 mm lang.