Staatshervorming (België)

Met de term staatshervorming wordt in België het proces aangeduid waarbij, door opeenvolgende grondwetswijzigingen, de unitaire Belgische staat van 1830 is geëvolueerd naar een federale staat met drie gewesten en drie gemeenschappen, met elk hun autonome bevoegdheden.

De federalisering van België in strikte zin vond plaats tijdens de eerste vier staatshervormingen van 1970 tot 1993.[1] Zij werd echter al voorafgegaan door onder andere de invoering van het territorialiteitsbeginsel in 1921 en de vastlegging van de taalgrens in 1962 en is gevolgd door andere 'federaliserende' hervormingen zoals de definitieve splitsing van de provincie Brabant in Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en het voortaan provincieloze Brussels Hoofdstedelijk Gewest in 1995. In hoeverre de latere vijfde en zesde staatshervorming en eventuele toekomstige staatshervormingen nog steeds onderdeel zijn, of zouden moeten zijn, van het eigenlijke federaliseringsproces, of al stappen zijn in de richting van confederalisme of een uiteindelijke splitsing van België, is onderwerp van discussie.[2][3]

In België wordt naar de thematiek van taalpolitiek en staatshervormingen ook verwezen met de politieke term 'communautair' (bv. communautaire spanningen).

Uit onderzoek blijkt dat op momenten dat in België een staatshervorming wordt doorgevoerd de overheidsuitgaven meer stijgen dan op andere momenten en leidt splitsen dus tot efficiëntieverlies.[4]