Stopwoord (taalkunde)
uitdrukking die een spreker regelmatig gebruikt zonder veel betekenis, bv. dus, nou ja, oké / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een stopwoord is een uitdrukking die een spreker regelmatig gebruikt zonder er veel betekenis in te leggen. Dit kan zowel een woord als woordgroep zijn. In het Nederlands gaat het in de meeste gevallen om bijwoorden of tussenwerpsels. Stopwoorden zijn doorgaans overbodige toevoegingen, meestal in de spreektaal, maar soms ook in geschreven teksten, die inhoudelijk niets toevoegen. Vaak is er sprake van een ingesleten gewoonte, waarvan de spreker zich meestal niet of nauwelijks bewust is.
Het gebruik van stopwoorden kan verschillende functies vervullen, met name het kracht bijzetten van de eigen woorden, het opvullen van pauzes die de tijd geven om na te denken of het bieden van houvast voor de spreker. In het algemeen vormt een stopwoord de gelegenheid om de betekenisdichtheid van een taaluiting te verlagen. Net als bij het synoniem stoplap, duidt het "stoppen" hier niet op "ophouden", maar op "opvullen".