Taal

Taal is een systeem van tekens – zoals gesproken klanken, gebaren, of geschreven symbolen – waarvan de mens gebruikmaakt om zijn gedachten te articuleren, zijn wereld te ordenen en te communiceren. Talen kenmerken zich door grammaticale regels en een woordenschat.

Zie Taal (doorverwijspagina) voor andere betekenissen van Taal.

Het menselijk taalvermogen is universeel, maar kent een enorme culturele en historische diversiteit: elk land heeft wel zijn eigen talen en dialecten. Zo goed als alle culturen hebben schriftsystemen ontwikkeld die het mogelijk maken gesproken taal te registreren. Een taal wordt meestal vroeg in het leven verworven, door middel van het taalaanbod uit de sociale omgeving.

Natuurlijke talen worden gesproken of in gebaren uitgebeeld. Doordat ze van generatie op generatie worden doorgegeven, ontwikkelen ze zich als onderdeel van een historisch bestaande cultuur. Elke taal bestaat uit een fonologisch systeem waarin vaste, betekenisdragende (klank)elementen worden gecombineerd tot langere elementen, zoals woorden en zinnen, die samen een uiting vormen.

De wetenschap die zich met bezighoudt met taal heet linguïstiek. De moderne taalkunde houdt zich onder meer bezig met klanken en hun combinatiemogelijkheden (fonologie), de zinsbouw (syntaxis) en met het taalgebruik zelf (pragmatiek). De beginselen van taalonderzoek gaan terug naar de Griekse oudheid. Denkers als Jean-Jacques Rousseau betoogden dat taal het product was van de emoties, anderen zoals Immanuel Kant meenden dat talen voortkwamen uit de rede en het logisch denken. Twintigste-eeuwse filosofen zoals Ludwig Wittgenstein voerden aan dat filosofie in feite de studie van taal zelf is. Belangrijke figuren in de hedendaagse taalkunde zijn onder meer Ferdinand de Saussure en Noam Chomsky.