The Miller's Tale
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
The Miller's Tale (Middelengels: The Milleres Tale) is het tweede verhaal uit The Canterbury Tales van Geoffrey Chaucer. Het wordt verteld door de 'Miller' (molenaar) als reactie op The Knight's Tale, waar de pelgrims zonet naar geluisterd hebben. Eigenlijk is het aan de 'Monk' (monnik) om het volgende verhaal te vertellen, maar daar steekt de 'Miller' een stokje voor. Zijn verhaal gaat over een jaloerse, oude timmerman, die getrouwd is met een mooie, jonge vrouw. De timmerman wordt voor de gek gehouden door haar jonge aanbidder, die op zijn beurt te maken krijgt met een boze rivaal. The Miller's Tale wordt beschouwd als het liederlijkste van The Canterbury Tales. Het is een satirische fabliau. Mogelijk is het bedoeld als een parodie op The Knight's Tale dat over de hoofse liefde gaat.