Thylakoïde
cellulaire component / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een thylakoïde is een membraan-omsloten compartiment in chloroplasten en cyanobacteriën. Thylakoïden bestaan uit een thylakoïdemembraan die het lumen (de binnenruimte) van de thylakoïde scheidt van het stroma van de chloroplast. Het woord thylakoïde komt van het Griekse woord thylakos (θύλακος) dat zak of buidel betekent.[1]
| Celbiologie |
|---|
| Opbouw van een chloroplast |
|
Componenten van een chloroplast:
|
Portaal  Biologie |
Thylakoïden liggen in chloroplasten als stapels munten op elkaar. Dergelijke stapels worden grana (meervoud van granum) genoemd. Grana zijn onderling verbonden door lange stromale thylakoïden, die alle thylakoïden van de chloroplast aaneensluiten tot een functioneel complex. Thylakoïden vormen de meest omvangrijke membraansystemen die in de cellulaire natuur voorkomen.
De membranen van thylakoïden bevatten moleculaire complexen of fotosystemen, die gebruikt worden bij de lichtreacties van de fotosynthese. Het vangen van de lichtenergie leidt in de thylakoïden tot een aantal complexe reactieketens, waaruit het autotrofe organisme zelf voedingsstoffen kan vormen. Het biologische pigment chlorofyl, dat in overvloed in thylakoïden is ingebed, geeft planten hun groene kleur en wordt gebruikt om elektronen, onder invloed van van invallend licht, te exciteren.