Tibetaans boeddhisme
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tibetaans boeddhisme is de vorm van boeddhisme die aan het einde van de 7e eeuw in Tibet ontstond en zich daarna gaandeweg ontwikkelde. Het heeft zijn wortels vooral in India, met name in het Mahayana-boeddhisme en het Vajrayana. Daarnaast onderging het nog andere invloeden.
| Tibetaans boeddhisme | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Gautama Boeddha geschilderd op een rots in Tibet | ||||
| Tibetaans | བོད་བརྒྱུད་ནང་བསྟན། | |||
| Traditioneel Chinees | 藏傳佛教 | |||
| Vereenvoudigd Chinees | 藏傳佛教 | |||
| Mongools | Төвдийн Буддизм | |||
| ||||
Het Tibetaans boeddhisme is de dominante religie in Tibet, in de Tibetaanse gebieden ten oosten daarvan (Kham, Amdo), in het noorden van Nepal, in Bhutan, in delen van het huidige India, zoals Ladakh, Arunachal Pradesh en Sikkim, in Mongolië en in delen van Rusland, zoals Toeva, Kalmukkië en Boerjatië. Naast het Tibetaans boeddhisme heeft zich in Tibet nog een andere en daarvan te onderscheiden vorm van boeddhisme ontwikkeld, die bekendstaat onder de naam Bön.