cover image

Uerdinger linie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Uerdinger linie is de scheidslijn tussen het Nederlandse en Nederduitse 'ik' en het Hoogduitse 'ich'.

Ik-ich-Isogloss_-_Uerdinger_Lien.svg
Ik / ich - isoglosse in België, Nederland en Duitsland. Het westelijke, donkerrode gedeelte is de Uerdinger linie, helderrood is de samenloop daarvan met de Benrather linie
Meuse-Rhenish-nl.png
In het westen vormt de Uerdinger linie de scheidslijn tussen het Brabants-Kleverlands en het Limburgs
Uerdinger_und_Karlsruher_Linie.png
De Uerdinger en de Karlsruher linie in België, Nederland en Duitsland. Het verloop van deze beide isoglossen in Polen en Tsjechië is thans historisch geworden.

Door deze dialectscheidingslijn (isoglosse) worden de taalvariëteiten die de medeklinkerverzachting van k in ch in het woord ik / ich (ek / ech) hebben doorgemaakt gescheiden van de variëteiten waar dat niet voor geldt. (Noord: "Ik gohn noh Hus" / Zuid: "Isch jon noh Huus").

De Uerdinger linie is door Georg Wenker vernoemd naar het Duitse stadje Uerdingen.[1] Variëteiten die de Hoogduitse klankverschuiving slechts op dergelijk beperkte wijze hebben doorgemaakt worden aangetroffen in een groot gebied, waarvan deze isoglosse de noordgrens vormt.