Uitzettingscoëfficiënt
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De uitzettingscoëfficiënt van een gegeven materiaal of stof is een maat voor de temperatuursafhankelijkheid van de dichtheid van dat materiaal of die stof.
De meeste materialen zullen bij opwarming uitzetten, ze hebben een positieve uitzettingscoëfficiënt. Bij toenemende temperatuur trillen de atomen of moleculen van een willekeurig materiaal sterker, waardoor ze een grotere ruimte innemen: het volume van het materiaal wordt groter.
Een uitzondering op de regel is water, dat zijn grootste dichtheid heeft bij 4 °C. Bij opwarming onder 4 °C krimpt water en daarboven zet het uit.
Hoe beter de moleculen of atomen van een stof aan elkaar gebonden zijn, hoe lager de uitzettingscoëfficiënt. Zo zijn de waardes voor wolfraam en diamant, waarvan de atomen gerangschikt zijn in respectievelijk een metaal- en een covalent kristalrooster, erg laag.