Urdu
taal / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Urdu (اردو) (ook bekend als Lashkari voor zijn sprekers[1][2]; lokaal geschreven als لشکری) is de officiële nationale taal van Pakistan. De taal behoort tot de Indo-Europese talen. Veel Pakistanen spreken van huis uit een andere taal, maar ze leren het Urdu op school en via de massamedia en raken er zo mee vertrouwd. Het wordt ook overwegend gesproken door de moslimbevolking van India, met name in het unie-territorium Jammu en Kasjmir. Urdu wordt van rechts naar links geschreven in het Perso-Arabische nastaliq schrift. In tegenstelling tot de Arabische taal worden er bijna geen tekens gebruikt om klinkers te noteren.
| Urdu اردو | ||||
|---|---|---|---|---|
| Gesproken in | officieel in Pakistan | |||
| Sprekers | Meer dan 60.000.000 | |||
| Rang | 19-21 | |||
| Taalfamilie | ||||
| Dialecten |
In elke stad in Pakistan wordt het Urdu in verschillende dialecten gesproken. In de hoofdstad Islamabad en Rawalpindi wordt het op de officiële manier gesproken. | |||
| Alfabet | Perzisch alfabet | |||
| Taalorganisatie | National Language Authority en National Council for Promotion of Urdu language | |||
| Taalcodes | ||||
| ISO 639-1 | ur | |||
| ISO 639-2 | urd | |||
| ISO 639-3 | urd | |||
| ||||
| ||||
De naam Urdu wordt, door Nicoline van der Sijs' Etymologiebank, wel verklaard als: "taal van het verheven legerkamp." De naam Urdu zou dan verwant zijn met het Nederlandse woord "horde", oosters ruiterleger.
In oktober 2013 maakte de regering van Jammu en Kasjmir bekend een raad te willen oprichten ter bevordering van het Urdu, dat daar aan het verdwijnen is.