Venera 13
Ruimtevaartmissie / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Venera 13 (Russisch: Венера-13) was een Russische onbemande missie naar de planeet Venus in het begin van de jaren 80 uit de vorige eeuw. Het doel was onderzoek op Venus uitvoeren naar de atmosfeer en bodem. Voor het eerst onderzocht een lander op Venus ter plekke een bodemmonster; een hele prestatie gezien de hoge temperatuur en hoge druk die aan de oppervlakte van de planeet heersen.
Venera 13 | ||||
---|---|---|---|---|
Russische postzegel over Venera 13 en 14, met de bolvormige landingscapsule vooraan. | ||||
Organisatie | Sovjet-Unie | |||
Missienaam | Venera 13 | |||
Lanceringsdatum | 30 oktober 1981 | |||
Lanceerbasis | Bajkonoer | |||
Draagraket | Proton | |||
Massa | Totaal 4363 kg, lander 760 kg | |||
Doel | Venus | |||
Fly by | Moederschip: 1 maart 1982 | |||
Landing hemellichaam | Zachte landing op 1 maart 1982 | |||
Duur missie totaal | 30 oktober 1981 - 1 maart 1982, lander functioneerde 127 minuten | |||
|
Dit toestel werd samen met haar zusterschip Venera 14 gelanceerd; zoals gebruikelijk was in die dagen stuurde de Sovjet-Unie twee sondes tegelijkertijd op pad.
Venera 13 bestond uit een moederschip en een lander. Het moederschip vloog na afstoting van de lander door, zonder in een omloopbaan te komen. Wel diende het als communicatiestation voor signalen van de lander. Deze verkenner was een van de zes uit de zwaardere gewichtsklasse die de Russen op Venus afschoten. Dit was mogelijk omdat zij de relatief lichte A-2-e Molniya draagraket vervingen door de veel krachtigere Proton.
Dit verkenningstoestel beschikte over verbeterde instrumenten (massaspectrometer, spectrofotometer en gaschromatograaf), daarnaast was het apparaat om een bodemmonster te nemen volledig nieuw ontworpen.