Vloeibaarmetaalspiegel
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een vloeibaarmetaalspiegel is een holle spiegel, die zijn vorm krijgt door het roteren van een reflecterende vloeistof. De meestgebruikte vloeistof is kwik, maar er worden ook andere vloeistoffen gebruikt, zoals laagsmeltende legeringen van gallium. Vloeibaarmetaalspiegels kunnen een goedkoop alternatief zijn voor conventionele grote spiegeltelescopen. Men spreekt dan van een vloeibaarmetaalspiegeltelescoop, of kortweg vloeibaarmetaaltelescoop (Engels: liquid mirror telescope, LMT).
Isaac Newton zag dat het vrije oppervlak van een roterende vloeistof een omwentelingsparaboloïde vormt en dat er daardoor een telescoop mee gebouwd kan worden. Hij was echter niet in de gelegenheid er zelf een te bouwen, omdat hij niet over de technische mogelijkheden beschikte om de rotatiesnelheid te stabiliseren. Het concept werd verder ontwikkeld door Ernesto Capocci van het Capodimonte-observatorium in Napels (1850). Doch pas in 1872 bouwde Henry Skey in Dunedin (Nieuw-Zeeland) de eerste werkende vloeibaarmetaalspiegel op laboratoriumschaal.
Telescopen met een vloeibaarmetaalspiegel kunnen de hemel slechts in het zenit (d.w.z. recht omhoog) waarnemen en zijn daardoor ongeschikt voor waarnemingen waarbij de telescoop gedurende langere tijd op hetzelfde hemelobject moet zijn gericht.