Wet van Ampère
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De wet van Ampère is een natuurwet, ontdekt door André-Marie Ampère in 1826, die op mathematische wijze de relatie uitdrukt tussen de elektrische en magnetische component van elektromagnetische verschijnselen. Meer precies geeft de wet de grootte van het magneetveld dat opgewekt wordt door een stroom van ladingen.
| Elektromagnetisme | |
|---|---|
| | |
| elektriciteit · magnetisme | |