Zeegras
geslacht uit de zeegrasfamilie / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zeegras (Zostera) is een geslacht van planten die zijn aangepast aan het ondergedompelde leven in brakke en zoute wateren en is daarmee onderdeel van de groep zeegrassen. In de Nederlandse zoute wateren komen twee soorten voor: groot zeegras (Zostera marina) en klein zeegras (Zostera noltei). Zeegrassen zijn geen grassen, maar behoren tot de zeegrasfamilie (Zosteraceae). Het zijn de enige vaatplanten in Noordwest-Europa die onder water in zeewater groeien.
| Zeegras | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Zostera marina | ||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| geslacht | ||||||||||||||
| Zostera L. (1753) | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | ||||||||||||||
Zeegras op  Wikispecies | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Evolutionair gezien zijn het landplanten die zich hebben aangepast aan het onderzeese leven. Veel landplanten-eigenschappen zijn behouden. Ze hebben echte wortels die voedingstoffen uit de bodem halen, hebben bloemen, pollen en zaden. Andere zeeplanten verankeren zich alleen aan de bodem en hebben geen intern transportsysteem, waardoor alle voedingstoffen rechtstreeks onttrokken worden aan het water. Om de in de zeebodem aanwezige giftige waterstofsulfide, veroorzaakt door anaërobe decompositie, te bestrijden transporteert zeegras een gedeelte van de aangemaakte zuurstof naar de wortels en het sediment.[1] Hierdoor ontstaat een biologisch actieve bodem, een soort aarde.
Zeegrasgemeenschappen kunnen een rijke algenflora en fauna herbergen. Uit studies is gebleken dat zeegrasbiotopen een zeer belangrijke filterfunctie hebben en veel ziektekiemen elimineren.[2] In de tropen zijn zeegrassen een erg belangrijke voedselbron voor veel in zee levende reptielen, zoals de soepschildpad en de karetschildpad.