Wikimedia-doorverwijspagina Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Veel wateren (rivieren, beken, meren) hebben een naam die Aa, Ae, E, Ee, Ie, of IJ in zich hebben. Dit betekende oorspronkelijk gewoon ‘stromend water’ en heeft zijn oorsprong in het Oergermaanse *ahwō- ‘water, rivier’ ook verwant met Latijns aqua en tevens terug te vinden in dialectisch OpperduitsAch(e), Friesie, Engelsea, eau en yeo, Deens, Zweeds en Noorså, Faeröers en IJslandsá. In het Nederlands is Aa door betekenisverenging meer specifiek een naam voor riviertjes (of rivierachtige wateren: waterlopen, beekjes) en is het weer Oudfriesē verder vervormd tot Ee, Ie of IJ. Soms is het aan de naam voorafgaande lidwoord de versmolten met Ie en wordt zo Die. De vorm is doorgaans vrouwelijk, behalve bij het open water van het IJ. In de provincie Groningen werd de riviernaam meestal geschreven als Ae of Æ en uitgesproken als IJ.
Aa in de Liemers, verdwenen oude riviervertakking van de (Oude) Rijn, dat stroomde bij Oud-Zevenaar en onder Groessen. In Groessen bestaat nog een buurtschap met de naam de Aa.
Oude Ae, Gronings Ol IJ, is de naam van enkele restanten van rivier de *Munte of *Munter Ae, die vanaf Wildervank naar Termunten liep. Zijtakken waren de Ooster en Wester Ae bij Meeden. De Ae gaf tevens zijn naam aan het waterschap Oude Æ bij Woldendorp
