Alfastraling

Alfastraling is een van de meest voorkomende vormen van ioniserende straling, bestaande uit alfadeeltjes. Alfastraling komt vrij bij alfaverval van grotere kernen zoals uranium en plutonium. Een alfadeeltje bestaat uit twee protonen en twee neutronen en is daarmee de kern van een helium-4-atoom He²⁺.

Alfastraling (bovenste) wordt al tegengehouden door een stukje papier, bètastraling door een aluminium plaat en gammastraling gaat zelfs door heel dikke materialen.

Alfastraling

Een voorbeeld van zo'n reactie is het radioactieve verval van uranium-235 tot thorium-231:

${\displaystyle {\ce {^{235}_{92}U -> ^{231}_{90}Th + ^{4}_{2}He}}}$

${\displaystyle {\ce {^{4}_{2}He}}}$ wordt vaak korter als een alfadeeltje α geschreven:

${\displaystyle {\ce {^{235}_{92}U -> ^{231}_{90}Th + \alpha}}}$

Alfaverval

Alfastraling ontstaat in het α-vervalproces van een radio-isotoop, waarin een atoomkern een ⁴He-kern uitzendt. De radio-isotoop verliest daarmee twee protonen en twee neutronen. Dit wordt op kwantumniveau mogelijk gemaakt door het tunneleffect. Het massagetal wordt daarmee met vier verminderd en het atoomnummer met twee. Er wordt dus een compleet ander element gevormd.

Doordringend vermogen

Alfastraling kan al door een vel papier worden tegengehouden en heeft daarmee een kleiner doordringend vermogen dan bètastraling, die door een dik boek kan worden tegengehouden en ook dan gammastraling, waarvoor een betonnen muur nodig is om die tegen te houden.