Bil (mythologie)

Bil en haar broer Hjúki zijn in de Noordse mythologie kinderen van vader Viðfinnr, die met de maan Máni meereizen op zijn baan langs de hemel. Beiden worden alleen in de Proza Edda, genoemd, geschreven in de 13e eeuw door Snorri Sturluson. Men heeft zich beziggehouden met de vraag naar hun aard, hun rol als mogelijke personificaties van kraters op de maan of van de schijngestalten van de maan, en hun relatie tot latere volksverhalen in de Germaanse talen. Bil is wel geïdentificeerd met de veldgeest Bilwis, een landbouw-gerelateerd figuur die in Duitstalige folklore voorkomt.

In de Edda

In hoofdstuk 11 van het Proza-Edda boek Gylfaginning, verklaarde de onttroonde Hoge (Odin) dat twee kinderen genaamd Hjúki en Bil nakomelingen waren van hun vader Viðfinnr. Op een dag toen beiden terugkwamen van de bron Byrgir (Oudnoors: "Iets verbergend") terwijl ze op hun schouders de paal Simul dragen met daaraan de emmer Sæg tussen hen in — nam Máni hen van de aarde om hem te volgen langs de hemel, "zoals vanaf aarde te zien is".

Hjúki wordt verder niet genoemd maar Bil krijgt meer aandacht. In hoofdstuk 35 van Gylfaginning, aan het eind van een lijst andere Noorse goden, worden zowel Sól (de gepersonificeerde zon) en Bil genoemd bij de godinnen "wier natuur al is beschreven". Bil komt nog twee keer voor in het Proza Edda boek Skáldskaparmál: in hoofdstuk 75 in een andere lijst met godinnen, en in hoofdstuk 47 in een kenning (dichterlijke omschrijving) voor "vrouw".