Condylarthra

De Condylarthen (Condylarthra) zijn een groep van uitgestorven hoefdierachtige zoogdieren uit het Paleogeen. Hun naam verwijst naar hun geknobbelde (condylus) gewrichten (arthros).^[bron?] Gedurende de tijdvakken Paleoceen en Eoceen waren de condylarthen verspreid over de gehele wereld, met zelfs vertegenwoordigers in de destijds afgezonderde continenten Australië en Zuid-Amerika.

Condylarthra Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Maastrichtien-Oligoceen (~ 66,5 - 23 Ma)
Arctocyon
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Mammalia (Zoogdieren)
Orde
Condylarthra
Families
Arctocyonidae Didolodontidae Hyopsodontidae Mioclaenidae Periptychidae Phenacodontidae Sparnotheriodae Tingamarroididae
Meniscotherium chamense
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Condylarthra op Wikispecies
Portaal    Biologie Zoogdieren

Voorheen werd de Condylarthra wel beschouwd als een natuurlijke groep die de voorouders omvat van verschillende moderne hoefdiergroepen. In feite is het echter een verzameling van basale hoefdierachtige vormen, waarvan de onderlinge verwantschap en de verwantschap met de hedendaagse hoefdieren onduidelijk zijn.

De Condylarthra was een zeer diverse groep met meerdere families en een groot aantal soorten. Sommige soorten waren kleine insectivoren (bijvoorbeeld Haplaletes), andere waren boomklimmende omnivoren (bijvoorbeeld Chriacus) en weer andere soorten waren grote bodembewonende planteneters (bijvoorbeeld Phenacodus) of beerachtige dieren (bijvoorbeeld Arctocyon).

Ontwikkeling

De eerste condylarthen ontwikkelden zich al in het Krijt-tijdperk. Het waren destijds nog kleine omnivoren, die in de schaduw van de dinosauriërs leefden. Een voorbeeld van een primitieve condylarth is Protungulatum uit het Laat-Krijt en Vroeg-Paleoceen van Noord-Amerika. Dit ratachtige dier was in het bezit van tanden die al min of meer waren aangepast aan het eten van fruit en zachte bladeren. Door het massale uitsterven van 65 miljoen jaar geleden kwamen verschillende niches vrij en de condylarthen ontwikkelden zich tot de belangrijkste planteneters. Enkele groepen behielden echter het oude omnivore voedselpatroon. De Arctocyonidae en Periptychidae ontwikkelden zich in het Vroeg-Paleoceen en zijn goed bekend van fossielen uit het Puercan van het San Juan-bekken in New Mexico. Later in het Paleoceen verschenen de Phenacodontidae en Hyopsodontidae, twee succesvolle families van condylarthen die tot in het Eoceen overleefden. In de loop van het Eoceen werden de condylarthen verdrongen door de echte hoefdieren.