Loading AI tools
Nederlands rechtsgeleerde en hoogleraar strafrecht en strafprocesrecht Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Derkje Hazewinkel-Suringa (Groningen, 25 maart 1889 – Enschede, 2 augustus 1970) was een Nederlands rechtsgeleerde en hoogleraar strafrecht en strafprocesrecht aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam. Ze was de eerste vrouw die in Nederland werd benoemd tot hoogleraar aan een rechtenfaculteit en was tevens de eerste vrouwelijke decaan aan de Gemeentelijke Universiteit. Ze is de originele auteur van het naslagwerk Inleiding tot de studie van het Nederlands strafrecht (later bewerkt door Jan Remmelink).
Derkje Hazewinkel-Suringa | ||||
---|---|---|---|---|
Prof. dr. D. Hazewinkel-Suringa tijdens haar inaugurale rede in de aula van de Gemeentelijke Universiteit | ||||
Persoonlijke gegevens | ||||
Volledige naam | Derkje Hazewinkel-Suringa | |||
Geboren | Groningen, 25 maart 1889 | |||
Overleden | Enschede, 2 augustus 1970 | |||
Nationaliteit | Nederlands | |||
Werkzaamheden | ||||
Vakgebied | Strafrecht | |||
Universiteit | Universiteit van Amsterdam | |||
Proefschrift | Mancipatio en traditio: bijdrage tot de kennis van de eigendomsoverdracht in het Romeinsche recht | |||
Promotor | I.H. Hijmans | |||
Soort hoogleraar | Gewoon hoogleraar | |||
Bekende werken | Inleiding tot de studie van het Nederlands strafrecht | |||
|
Derkje Hazewinkel-Suringa was de dochter van Jantien Hilbrants en Johannes Dirk Suringa. Ze groeide op als oudste van drie kinderen. Op 21 juli 1910 trouwde ze met geschiedenisleraar Cornelis Hazewinkel, met wie ze drie kinderen kreeg.[1]
Nadat zij het gymnasium had doorlopen deed ze staatsexamen in 1907. Hierna bezocht ze de huishoudschool en volgde ze enkele colleges psychologie en logica bij professor Gerard Heymans aan de Groningse universiteit. Zodra haar kinderen op de middelbare school zaten begon ze in 1921 aan haar rechtenstudie aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam. In 1925 slaagde ze cum laude voor het doctoraalexamen.[2]
Na haar doctoraalexamen was ze gedurende vier jaar onderzoeksassistent bij Paul Scholten. In die hoedanigheid gaf ze ook colleges, onder andere in het erfrecht.[2] Op 19 juni 1931 promoveerde ze cum laude aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam bij Isaac Henri Hijmans op een proefschrift over eigendomsoverdracht in het Romeins recht.[3]
De faculteit was dusdanig overtuigd van haar wetenschappelijke en didactische kwaliteiten dat werd besloten haar de eerste leerstoel die vrij zou komen te laten bekleden. Zodoende werd Hazewinkel-Suringa in 1932, na het overlijden van Johannes Vitus van Dijck, benoemd tot hoogleraar strafrecht en strafprocesrecht, en werd zij de eerste vrouwelijke hoogleraar aan een rechtenfaculteit in Nederland.[1] In haar inaugurele rede De straf en haar achtergrond keerde ze zich tegen vergelding als eerste strafdoel, en beargumenteerde ze dat de bescherming van de rechtsorde als eerste strafdoel zou moeten worden gezien.[4] In 1939 werd ze decaan van de rechtenfaculteit.[5]
Haar belangrijkste werk werd voltooid in 1953: de Inleiding tot de studie van het Nederlands strafrecht. Dit boek is vele malen herdrukt en bewerkt. Voor haar overlijden vroeg ze Jan Remmelink de bewerking van het boek op zich te nemen.[6]
Haar benoeming tot hoogleraar in 1932 is destijds niet ongemerkt gebleven. Kritiek op haar benoeming richtte zich op het feit dat haar toevalligerwijs de leerstoel strafrecht werd opgedragen omdat deze als eerste vrij kwam. Omdat zij ten tijde van haar benoeming geen ervaring had op het gebied van het strafrecht werd haar benoeming wel een 'kredietbenoeming' genoemd.[2] Kritiek leek echter ook deels voort te komen uit het feit dat de leerstoel werd toegekend aan een vrouw die niet alleen getrouwd was maar ook nog moeder van drie kinderen was.[7] In die tijd was het gebruikelijk vrouwelijke ambtenaren te ontslaan zodra zij trouwden.[2]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.