Loading AI tools
Het Europees kampioenschap voetbal mannen 2000, ook UEFA Euro 2000 genoemd, was de elfde editie van het door de UEFA georganiseerde Europese voetbalkampioenschap. Het toernooi werd gehouden in België en Nederland, en duurde van 10 juni 2000 tot 2 juli 2000. Het was voor het eerst dat een EK in twee landen werd georganiseerd. De zestien landen die zich geplaatst hadden speelden in groepen en finales in acht stadions. Frankrijk won het toernooi door Italië in de finale te verslaan door middel van een golden goal.
| Europees kampioenschap voetbal 2000 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| UEFA Euro 2000 | |||||||
| Toernooi-informatie | |||||||
| Gastlanden | .svg){kind=small} België /  Nederland | ||||||
| Organisator | UEFA | ||||||
| Editie | 11e | ||||||
| Datum | 10 juni 2000 – 2 juli 2000 | ||||||
| Teams | 16 (van 1 confederatie) | ||||||
| Stadions | 8 (in 8 gaststeden) | ||||||
| Winnaar |  Frankrijk (2e titel) | ||||||
| Toernooistatistieken | |||||||
| Wedstrijden | 31 | ||||||
| Doelpunten | 85 (2,74 per wedstrijd) | ||||||
| Toeschouwers | 1.122.833 (36.220 per wedstrijd) | ||||||
| Topscorer(s) | Patrick Kluivert (5 doelpunten).svg){kind=small} Savo Milošević (5 doelpunten) | ||||||
| Beste speler | Zinédine Zidane | ||||||
| Navigatie | |||||||
| |||||||
| |||||||
■ Winnaar
■ Tweede
■ Halvefinalisten
■ Kwartfinalisten
■ Uitgeschakeld in groepsfase
Zie Europees kampioenschap voetbal 2000 (kwalificatie) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.De kwalificatie voor het EK 2000 vond plaats in 1998 en 1999. 49 landen werden onderverdeeld in negen kwalificatiegroepen. Deze landen speelden uit- en thuiswedstrijden tegen elkaar. De winnaar van iedere groep kwalificeerde zich automatisch voor het eindtoernooi, evenals de beste nummer 2. De overige 8 runners-up werden via loting onderverdeeld in vier play-offs (uit en thuis), waarvan de winnaar zich kwalificeerde voor het eindtoernooi. België en Nederland waren als organiserende landen automatisch gekwalificeerd.
Grote verrassingen deden zich niet voor. De meeste grote landen die op de eindronde werden verwacht, wisten zich te plaatsen. Grootste afwezige was Kroatië, dat op het WK 1998 nog de derde plaats behaalde. Noorwegen en Slovenië wisten zich voor het eerst te plaatsen voor een Europees kampioenschap.
De zestien landen die zich plaatsten voor het eindtoernooi zijn hieronder weergegeven.
- 1 Een vetgedrukt jaartal betekent een kampioenschap tijdens dat toernooi
- 2 als
West-Duitsland - 3 als
SFR Joegoslavië - 4 als
Tsjecho-Slowakije
De 31 wedstrijden van het Europees Kampioenschap 2000 werden gehouden in acht stadions; vier Belgische en vier Nederlandse. Ieder stadion had destijds een capaciteit van minstens 29.000 toeschouwers. De Amsterdam ArenA was het grootste stadion met 52.960 plaatsen; ook het Feijenoord Stadion in Rotterdam en het Koning Boudewijnstadion in Brussel hadden meer dan 50.000 plaatsen. De openingswedstrijd werd op 10 juni door België en Zweden gespeeld in het Koning Boudewijnstadion. De finale werd op 2 juli in het Feijenoord Stadion gespeeld. In de Amsterdam ArenA, het Feijenoord Stadion en het Koning Boudewijnstadion werden de meeste wedstrijden gespeeld. In deze drie stadions werden vijf wedstrijden gehouden. Zowel België als Nederland speelden alleen in eigen land.
| Amsterdam |
Rotterdam |
Brussel |
Eindhoven |
|---|---|---|---|
| Amsterdam ArenA Capaciteit: 52.140 |
De Kuip Capaciteit: 51.137 |
Koning Boudewijnstadion Capaciteit: 50.122 |
Philips Stadion Capaciteit: 33.000 |
 |
 |
 |
 |
| 3 groepswedstrijden 1 kwartfinale 1 halve finale |
3 groepswedstrijden 1 kwartfinale finale |
3 groepswedstrijden 1 kwartfinale 1 halve finale |
3 groepswedstrijden |
 | |||
| 3 groepswedstrijden | 3 groepswedstrijden | 3 groepswedstrijden | 3 groepswedstrijden 1 kwartfinale |
 |
 |
 |
 |
| GelreDome Capaciteit: 30.082 |
Maurice Dufrasnestadion Capaciteit: 30.023 |
Stade du Pays de Charleroi Capaciteit: 30.000 |
Jan Breydelstadion Capaciteit: 30.000 |
| Arnhem |
Luik |
Charleroi |
Brugge |
Zie Europees kampioenschap voetbal 2000/Selecties voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Op het Europees Kampioenschap 2000 floten 13 scheidsrechters uit verschillende landen. Gamal Al-Ghandour was de enige niet-Europese scheidsrechter op het toernooi. Markus Merk floot het openingsduel, Anders Frisk leidde de finale.
|
|
Potindeling
Op zondag 12 december 1999 vond de loting plaats in Brussels Expo in Brussel. De landen werden hierbij in vier groepen onderverdeeld. België en Nederland waren als gastlanden automatisch ingedeeld in Pot 1. Duitsland was in die pot ingedeeld als titelhouder. De overige landen werden ingedeeld op basis van het UEFA-coëfficiënt van eind 1999, dat werd berekend door het aantal behaalde punten in de kwalificatie voor het WK 1998 en de kwalificatie voor dit EK te delen door het aantal gespeelde kwalificatiewedstrijden (enkel groepsduels, de play-offs telden hiervoor niet mee).[1] Spanje had het hoogste coëfficiënt: gemiddeld 2,611 punten (opgeteld 47 punten in achttien kwalificatiewedstrijden). Hiermee werden zij het vierde land in Pot 1. Voor deze vier landen was op voorhand al bepaald in welke groep ze terecht zouden komen: Duitsland in Groep A, België in B, Spanje in C en Nederland in D.
| Pot 1 (Groepshoofd) | Pot 2 | Pot 3 | Pot 4 |
|---|---|---|---|
België (gastland; 2,375) Nederland (gastland; 2,250) Duitsland (titelhouder; 2,278) Spanje (2,611) |
 Roemenië (2,600) Noorwegen (2,500) Zweden (2,389) Tsjechië (2,300) |
Joegoslavië (2,222) Portugal (2,100) Frankrijk (2,100) Italië (2,063) |
 Engeland (2,000) Turkije (1,938) Denemarken (1,938) Slovenië (1,000) |
Groep A
Groep A bestond uit twee gevestigde Europese landen Engeland en Duitsland en outsiders Roemenië en Portugal. Bij Duitsland was Lothar Matthäus nog steeds de voornaamste speler, Matthäus speelde inmiddels voor New York Metro Stars[2], had inmiddels meer dan 140 interlands gespeeld en was toe aan zijn negende internationale toernooi. Talent brak niet door bij " die Mannschaft". Engeland plaatste zich met moeite ten koste van de eeuwige rivaal Schotland[3] voor het EK en had nog jonge, talentvolle spelers als David Beckham en Michael Owen. Roemenië draaide al jaren om Gheorghe Hagi die net als Matthäus aan zijn afscheidstoernee bezig was en van Portugal werd veel verwacht van met name Luis Figo die de pikante overstap van FC Barcelona naar Real Madrid zou maken.[4]
In een wedstrijd zonder veel hoogtepunten speelden Duitsland en Roemenië gelijk. In een gelijkopgaand begin was Engeland effectiever dan Portugal en nam een 2-0 voorsprong door doelpunten van Paul Scholes en Steve McManaman, beiden perfect bediend door David Beckham. Een schot van verre afstand van Luis Figo brak de wedstrijd weer open,[5] waarna João Pinto nog voor rust de gelijkmaker scoorde. In de tweede helft kwamen de Engelsen niet meer in het stuk voor en spits Nuno Gomes zorgde voor de winnende treffer.[6] In een veel minder spectaculair duel won Portugal in blessure-tijd van Roemenië door een doelpunt van invaller Costinha[7] en plaatste zich voor de tweede ronde.
Charleroi maakte zich op voor de veldslag tussen Engelse en Duitse supporters, vooral omdat het met name in Brussel onrustig was met Engelse supporters[8], maar op een enkel incident na bleef het rustig[9]. De wedstrijd werd beslist door een doelpunt van Alan Shearer, opnieuw na een voorzet van Beckham. Het kwaliteitsarme Duitsland kreeg nog wel kansen via Carsten Jancker en Mehmet Scholl, maar de eerste overwinning op een eindtoernooi van Engeland op Duitsland sinds 1966 (de WK-finale) was een feit[10]. Duitsland moest nu winnen van Portugal en hopen op een zege van Roemenië op Engeland, maar ondanks het feit dat Portugal met het reserve-team speelde werd Duitsland overklast, het verloor met 3-0 dankzij drie treffers van Sérgio Conceição.[11] Een dag na de wedstrijd diende bondscoach Erich Ribbeck zijn ontslag in.[12]
Engeland had nu genoeg aan een gelijkspel tegen Roemenië om zich te plaatsen voor de kwartfinales. De alles bepalende Gheorghe Hagi was geschorst in het duel[13], maar dat leek meer een bevrijding voor de Roemeense ploeg, want zij speelden veel aanvallender als in de eerste twee wedstrijden. Het kwam op voorsprong dankzij een doelpunt van de jonge, Ajax-verdediger, Cristian Chivu[14] maar een strafschop van Alan Shearer en een doelpunt van Michael Owen zorgden voor een Engelse voorsprong voor rust. In de tweede helft kantelde de wedstrijd, Munteanu scoorde vlak na rust met een schot buiten het strafschopgebied. Vlak voor tijd werd Viorel Moldovan door Phil Neville neergehaald in het strafschopgebied, Ioan Ganea benutte de strafschop en schoot zijn land naar de kwartfinales.[15]
|
| ||||
| 12 juni 2000 «onderlinge duels» 18:00 uur (UTC+2) |
Duitsland |
1 – 1 | Roemenië |
Maurice Dufrasnestadion, Luik Toeschouwers: 25.000 Scheidsrechter: Kim Milton Nielsen ( Denemarken) |
Scholl  16' |
5' Moldovan | |||
|
| ||||
| 12 juni 2000 «onderlinge duels» 20:45 uur (UTC+2) |
Portugal |
3 – 2 | Engeland |
Philips Stadion, Eindhoven Toeschouwers: 33.000 Scheidsrechter: Anders Frisk ( Zweden) |
| Figo 22' João Pinto 37'Gomes 59' |
wedstrijdverslag | 3' Scholes 18' McManaman | ||
|
| ||||
| 17 juni 2000 «onderlinge duels» 18:00 uur (UTC+2) |
Roemenië |
0 – 1 | Portugal |
GelreDome, Arnhem Toeschouwers: 18.000 Scheidsrechter: Gilles Veissière ( Frankrijk) |
| 90+4' Costinha | ||||
|
| ||||
| 17 juni 2000 «onderlinge duels» 20:45 uur (UTC+2) |
Engeland |
1 – 0 | Duitsland |
Stade du Pays de Charleroi, Charleroi Toeschouwers: 30.000 Scheidsrechter: Pierluigi Collina ( Italië) |
| Shearer 53' |
||||
|
| ||||
| 20 juni 2000 «onderlinge duels» 20:45 uur (UTC+2) |
Engeland |
2 – 3 | Roemenië |
Stade du Pays de Charleroi, Charleroi Toeschouwers: 30.000 Scheidsrechter: Urs Meier ( .svg){kind=small} Zwitserland) |
| Shearer 41' (pen.) Owen 45' |
22' Chivu 48' Munteanu 89' (pen.) Ganea | |||
|
| ||||
| 20 juni 2000 «onderlinge duels» 20:45 uur (UTC+2) |
Portugal |
3 – 0 | Duitsland |
Stadion Feijenoord, Rotterdam Toeschouwers: 44.000 Scheidsrechter: Dick Jol ( Nederland) |
| Conceição 35', 54', 71' |
||||
Groep B
Het openingsduel van het toernooi ging tussen Zweden en België, België nam een 2-0 voorsprong door vlak voor en vlak na de rust te scoren via Bart Goor (fout in de Zweedse verdediging) en Émile Mpenza (sterke individuele actie). Vlak daarna behandelde de Belgische doelman Filip De Wilde een terugspeelbal volledig verkeerd, waarna Zweden tegen scoorde.[16] Hij revancheerde zich in de rest van de wedstrijd met een aantal goede saves, Zweden eindigde de wedstrijd met tien man na een rode kaart van Patrik Andersson.
Het tweede duel tegen Italië verloren de "Rode duivels" met 2-0, waardoor de Italianen zich plaatsten voor de kwartfinales. Omdat Turkije en Zweden doelpuntloos gelijk speelden zou België genoeg aan een gelijkspel tegen Turkije hebben zich tevens te plaatsen voor de kwartfinales. België had de overhand in het duel, een goal van Émile Mpenza werd afgekeurd en met name Luc Nillis kreeg een goede kans. Turkije profiteerde echter ook van een blunder van De Wilde. De doelman verloor net voor de rust een ogenschijnlijk makkelijk luchtduel van goalgetter Hakan Şükür. Na de rust zorgde de Turkse spits ook voor de 2-0. De Wilde sloot zijn rampzalig toernooi af met een rode kaart voor het neerhalen van de doorgebroken Arif Erdem. Omdat alle wissels waren opgebruikt, mocht verdediger Eric Deflandre onder de lat gaan staan.[17] Omdat Zweden met 2-1 verloor van Italië plaatste Turkije zich voor de kwartfinales.
|
| ||||
| 10 juni 2000 «onderlinge duels» 20:45 uur (UTC+2) |
België |
2 – 1 | Zweden |
Koning Boudewijnstadion, Brussel Toeschouwers: 50.000 Scheidsrechter: Markus Merk ( Duitsland) |
| Goor 43' É. Mpenza 46' |
53' Mjällby | |||
|
| ||||
| 11 juni 2000 «onderlinge duels» 14.30 uur (UTC+2) |
Turkije |
1 – 2 | Italië |
GelreDome, Arnhem Toeschouwers: 25.000 Scheidsrechter: Hugh Dallas (  Schotland) |
| Buruk 62' |
52' Conte 70' (pen.) Inzaghi | |||
|
| ||||
| 14 juni 2000 «onderlinge duels» 20:45 uur (UTC+2) |
Italië |
2 – 0 | België |
Koning Boudewijnstadion, Brussel Toeschouwers: 46.000 Scheidsrechter: José Garcia Aranda ( Spanje) |
| Totti 6' Fiore 66' |
||||
|
| ||||
| 15 juni 2000 «onderlinge duels» 20:45 uur (UTC+2) |
Zweden |
0 – 0 | Turkije |
Philips Stadion, Eindhoven Toeschouwers: 24.500 Scheidsrechter: Dick Jol ( Nederland) |
|
| ||||
| 19 juni 2000 «onderlinge duels» 20:45 uur (UTC+2) |
Turkije |
2 – 0 | België |
Koning Boudewijnstadion, Brussel Toeschouwers: 48.000 Scheidsrechter: Kim Milton Nielsen ( Denemarken) |
| Şükür 45', 70' |
||||
|
| ||||
| 19 juni 2000 «onderlinge duels» 20:45 uur (UTC+2) |
Italië |
2 – 1 | Zweden |
Philips Stadion, Eindhoven Toeschouwers: 25.000 Scheidsrechter: Vitor Melo Pereira ( Portugal) |
| Di Biagio 39' Del Piero 88' |
77' Larsson | |||
Groep C
Spanje kende een valse start op het Europees Kampioenschap. Het liep in Rotterdam vast op de Noorse muur en een foute inschatting van doelman José Francisco Molina leverde een 1-0 nederlaag op,[18] hij zou nooit meer spelen voor de Spaanse ploeg. Nog dramatischer was de start van Joegoslavië, in de "Balkan-derby" tegen Slovenië stond Joegoslavië na 57 minuten met 3-0 achter, mede dankzij twee doelpunten van Zlatko Zahovič. Siniša Mihajlović maakte een blunder bij het derde Sloveense doelpunt[19] en werd uit het veld gestuurd na twee gele kaarten. Met tien man kende Joegoslavië een opmerkelijke wederopstanding, tussen de 67e en 73e minuut scoorde Joegoslavië drie keer, invaller Savo Milošević scoorde twee maal, met pijn en moeite bleef Slovenië nog overeind: 3-3.[20]
Joegoslavië pakte de koppositie over in deze groep door met 1-0 van Noorwegen te winnen,[21] invaller Mateja Kezman ontving na 37 seconden de rode kaart na een onbesuisde tackle,[22] na het EK zou hij vertrekken naar PSV.[23] Spanje won met 2-1 van Slovenië en moest van Joegoslavië winnen om zeker te zijn van de kwartfinale. In de blessuretijd stond Spanje met 3-2 achter, maar een benutte strafschop van Gaizka Mendieta en een treffer van Alfonso zorgde voor een plaats in de kwartfinale. RKC-speler Dejan Govedarica vervulde een hoofdrol door een doelpunt te scoren, een assist te verzorgen en een strafschap te veroorzaken.[24] Aangezien Noorwegen niet verder kwam dan een doelpuntloos gelijkspel tegen Slovenië plaatste ook Joegoslavië zich voor de kwartfinale, de Noren waren verbijsterd, maar speelden zoals altijd veels te afwachtend om aanspraak te maken op de volgende ronde.[25]
| Land | Wed | Win | Gel | Ver | DV | DT | +/− | Pnt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Spanje |
3 | 2 | 0 | 1 | 6 | 5 | +1 | 6 |
| Joegoslavië |
3 | 1 | 1 | 1 | 7 | 7 | 0 | 4 |
| Noorwegen |
3 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 0 | 4 |
| Slovenië |
3 | 0 | 2 | 1 | 4 | 5 | –1 | 2 |
|
| ||||
| 13 juni 2000 «onderlinge duels» 18:00 uur (UTC+2) |
Spanje |
0 – 1 | Noorwegen |
Stadion Feijenoord, Rotterdam Toeschouwers: 45.000 Scheidsrechter: Gamal Al-Ghandour (  Egypte) |
| 65' Iversen | ||||
|
| ||||
| 13 juni 2000 «onderlinge duels» 20:45 uur (UTC+2) |
Joegoslavië |
3 – 3 | Slovenië |
Stade du Pays de Charleroi, Charleroi Toeschouwers: 15.000 Scheidsrechter: Vitor Melo Pereira ( Portugal) |
| Milošević 67', 73' Drulović 70' |
23', 57' Zahovič 52' Pavlin | |||
|
| ||||
| 18 juni 2000 «onderlinge duels» 18:00 uur (UTC+2) |
Slovenië |
1 – 2 | Spanje |
|