Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief

Wombat

buideldier uit de familie wombats Van Wikipedia, de vrije encyclopedie

Wombat
Remove ads

De wombat (Vombatus ursinus) is een buideldier uit de familie van de wombats (Vombatidae) dat in 1800 door George Shaw voor het eerst werd beschreven onder de naam: Didelphis ursina (Typelocatie: Cape Barren Island, Bass Strait, Tasmanië, Australië).[2][3] Zoals veel gravende buideldieren heeft de wombat de opening van de buidel naar achteren, waardoor voorkomen wordt dat het jong bedolven raakt tijdens het graven. Het gangenstelsel van de wombat kan 3 meter diep zijn en een totale lengte van 200 meter hebben.

Snelle feiten Taxonomische indeling, Soort ...

De wombat is het enige dier dat kubus-achtige uitwerpselen produceert, waarvan men vroeger dacht dat het die stapelt om zijn territorium af te bakenen. Een combinatie van de vorm en elasticiteit van de darm samen met het feit dat de droge omgeving waarin ze leven ze noodzaakt om tot de laatste druppel uit het eten te persen, maakt dat deze vorm ontstaat. Wombats in dierentuinen produceren minder kubusvormige keutels.[4][5]

Remove ads

Kenmerken

De gewone wombat heeft een kale neus. De dichte, ruige vacht is grijsbruin. De wombat wordt 70 tot 120 cm lang[6] en 25 tot 40 kg zwaar. De staart is twee tot drie centimeter groot.

Leefwijze en leefgebied

De wombat leeft in Oost-Australië en Tasmanië in loofverliezende bossen, ook in bergachtige streken. Wombats leggen hun burchten het liefst aan in hellingen langs beekdalen. Hier gaan ze voornamelijk 's nachts op zoek naar hun voedsel: gras, zeggen, wortels en knollen. 's Winters kunnen ze ook overdag aangetroffen worden. Ze zoeken dan naar voedsel of liggen in de zon. Wombats zijn herbivoor en leven over het algemeen solitair. Volwassen mannetjes verjagen over het algemeen andere dieren uit hun woongebied. Een enkele keer bezoeken ze echter elkaars burchten. Sommige burchten kunnen wel drie meter diep zijn en 50 meter lang worden.

Remove ads

Voortplanting

De wombat krijgt normaal gezien slechts één jong per worp. Het jong blijft zes à zeven maanden in de buidel. Hierna verblijven de jongen eerst een tijdje in een ondergrondse nestkamer, die met droog gras en bladeren bekleed is. Ze keren nog drie maanden lang terug naar de buidel om melk te drinken of beschutting te zoeken.

Het jong wordt gespeend als het vijftien maanden oud is.

Ondersoorten

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads