Frans industrieel en vroege organisatiedeskundige Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Henri Fayol (geboren als Jules Henry Fayol, Istanboel, 29 juli 1841 - Parijs, 19 november 1925) was een Frans ingenieur en mijndirecteur die een belangrijke bijdrage geleverd heeft aan de organisatiekunde. Hij is een van de sleutelfiguren van de klassieke managementtheorie.
Fayol werd geboren als zoon van André Fayol, een metaalarbeider, en Eugénie Cantin. Hij volgde een opleiding tot mijningenieur op de École nationale supérieure des mines de Saint-Étienne (1858-1861). Hij is begonnen met werken bij la Société industrielle et minière de Commentry-Fourchambault, eerst als mijningenieur, later geologisch onderzoeker. In 1866 werd hij mijndirecteur en in 1888 algemeen directeur.[1] Het bedrijf was in moeilijkheden en Fayol heeft bijgedragen aan de totale reorganisatie die het bedrijf gered heeft. Hij is tot 1918 in dienst gebleven bij hetzelfde bedrijf. Zijn ervaringen en ideeën stelde hij op schrift. In 1916 publiceerde hij zijn Administration industrielle et générale en binnen Frankrijk gaf hij tal van lezingen, maar eigenlijk werd hij pas postuum echt erkend, na de vertaling van zijn werk in de veertiger jaren in het Engels.
Fayol zag als vijf belangrijkste activiteiten van het leiding geven in ruime zin (van het general management):
De benadering van organisatie en management door Fayol is sterk taakgeoriënteerd, net als andere theorieën uit die tijd, bijvoorbeeld het scientific management van Frederick Taylor.
Fayol onderscheidde zes organisatiefuncties:
Fayol heeft vijf sleutelfuncties voor het management gedefinieerd, de vijf pijlers voor het moderne management:
Op basis van de sleutelfuncties komt Fayol tot veertien principes van het organiseren, zijn managementprincipes.
De eerste vijf zijn de belangrijkste:
Aanvullende principes zijn:
Fayols belangrijkste werk:
Overige:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.