Italiaans neorealisme
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Italiaans neorealisme is een filmstroming die begon in 1943 met Ossessione en eindigde in 1952 met Umberto D..
| Italiaans neorealisme | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Opkomst | 1943 | |||
| Eerste film | Ossessione | |||
| Kenmerkende personen | Luchino Visconti, Roberto Rossellini, Vittorio De Sica | |||
| Gerelateerd | Dramafilm, historisch drama | |||
| ||||
De stroming wordt gekenmerkt door verhalen die zich afspelen onder de arme, werkende klasse, gefilmd in lange shots, op locatie. Vaak worden niet-professionele acteurs gebruikt voor bijrollen en soms voor hoofdrollen. In de film Ladri di biciclette (1948) speelt bijvoorbeeld niet één professionele acteur.
Bekende neorealistische films
- Ossessione (Luchino Visconti, 1943)
- Roma, città aperta (Roberto Rossellini, 1945)
- Sciuscià (Vittorio De Sica, 1946)
- Paisà (Roberto Rossellini, 1946)
- Germania anno zero (Roberto Rossellini, 1948)
- Ladri di biciclette (Vittorio De Sica, 1948)
- La terra trema (Luchino Visconti, 1948)
- Riso amaro (Giuseppe de Santis, 1949)
- Stromboli (Roberto Rossellini, 1950)
- Umberto D. (Vittorio De Sica, 1952)
Bronnen, noten en/of referenties
- (en) Megan Ratner in Green Cine: Italian Neo-Realism
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.