Ius conubii

Voor de sluiting van vaste huwelijken tussen twee verwante groepen (bijvoorbeeld clans), zie Conubium (culturele antropologie)

Het ius conubii of kortweg conubium was in het Romeins recht het recht om een rechtsgeldig huwelijk, matrimonium iustum of legitimum, te sluiten.

Dit bestond in de oudheid niet tussen burgers van verschillende staten (poleis), indien het niet uitdrukkelijk bij verdrag was bepaald. Vóór 445 v.Chr. bestond te Rome ook geen conubium tussen patriciërs en plebejers. Pas de lex Canuleia stond dit toe. Was er conubium, dan volgden de kinderen de stand van de vader, anders die van de moeder.

Zie ook

• Convivium (voor de betekenis van de term conubium bij de socioloog Max Weber)
• Romeins burgerrecht
• Romeinse huwelijk

Referentie

• art. conubium, in J.G. Schlimmer - Z.C. De Boer, Woordenboek der Grieksche en Romeinsche Oudheid, Haarlem, 1920³, p. 196.