klein, losstaand gebouw, meestal in gebruik als winkel of informatiepunt Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een kiosk is een klein gebouwtje. Dit kan een winkel zijn, zoals een krantenkiosk, maar de term wordt ook gebruikt voor een open ronde muziektent.
Een kiosk (uit het Perzisch (کوشک) kushk, via Turks köşk; Frans kiosque)[1] is al een bekend fenomeen sinds de 13e eeuw in Perzië, India en het Ottomaanse Rijk. Het waren oorspronkelijk tuinpaviljoens die aan alle zijden open waren. In de 18e eeuw werd de kiosk door Turkse invloed ook gemeengoed in Europa.
Muziekkiosken zijn ontstaan uit de tuinpaviljoenen die een frequent deel waren van Engelse parken uit de 18e eeuw en waarvoor de inspiratie uit het Oosten (China) kwam. De eerste stedelijke muziekkiosken verschenen in België, waar muziekverenigingen een sterke verspreiding kenden.[2] Het Brusselse Warandepark kreeg in 1841 een muziekkiosk, ontworpen door Jean-Pierre Cluysenaar. Het fenomeen kende al snel navolging in Frankrijk (1848) en elders.
In de negentiende eeuw vielen de muziekkiosken of muziekkoepels (Engels: Bandstands) op door hun uitgewerkte stenen basis, de balustrades in smeedijzer, de houten koepel en opschriften, bijvoorbeeld de naam van een componist uit die tijd. Een voorbeeld van zo'n muziekkiosk is die in het stadspark van de Belgische havenstad Oostende. Zie voor plaatjes Wikimedia Commons.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.