Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Wielerklassieker
eendaagse wielerwedstrijd Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
Een wielerklassieker, of kortweg klassieker, is in de wielersport de titel die sporters, pers en toeschouwers geven aan een belangrijke eendaagse wedstrijd.
Geschiedenis
Samenvatten
Perspectief
De UCI, de internationale wielerbond, kent de term niet. Waarom een wedstrijd klassieker genoemd wordt is niet duidelijk. Ouderdom speelt een rol, maar verklaart niet waarom een betrekkelijk jonge wedstrijd als de Ardense klassieker Amstel Gold Race al sinds de jaren zestig en de Strade Bianche gestart in 2007 zo beschouwd worden. Bovendien worden relatief nieuwe vrouwenwedstrijden die georganiseerd worden als equivalent van een klassieker bij de mannen meteen eveneens klassiekers genoemd.
Tussen klassiekers onderling is een zekere hiërarchie aan te geven: een overwinning in Parijs-Roubaix telt zwaarder dan één in Gent-Wevelgem. Door de tijd heen is de reputatie van wedstrijden veranderd. De Ronde van Vlaanderen was voor de Tweede Wereldoorlog vooral een Vlaamse trainingswedstrijd, die amper in de schaduw kon staan van Milaan-San Remo. Aangezien beide wedstrijden lange tijd op dezelfde dag werden verreden trok de eerste zelden een internationaal deelnemersveld. Pas na de oorlog begon de Ronde van Vlaanderen aan de opmars tot de status van de belangrijke wedstrijd die zij nu, anno 2025, heeft. De Waalse Pijl, hoewel jonger, is jarenlang hoger gewaardeerd dan de andere Ardense klassieker Luik-Bastenaken-Luik, maar wordt tegenwoordig vaak gezien als semi-klassieker. Het Desgrange-Colombo klassement, de eerste poging een regelmatigheidsklassement over het hele seizoen in te voeren, nam aanvankelijk twee klassiekers op uit de drie grote wielerlanden: Parijs-Roubaix en Parijs-Tours uit Frankrijk, de Ronde van Vlaanderen en de Waalse Pijl uit België en Milaan-San Remo en de Ronde van Lombardije uit Italië. Later werd Luik-Bastenaken-Luik toegevoegd.
Qua anciënniteit zijn de voorgaande zeven wedstrijden de oudste bestaande (eendaagse) wielerwedstrijden. Door hun lange historie zal hun reputatie niet snel minder worden en het is mede daarom niet vreemd dat deze wedstrijden behalve in het Desgrange-Colombo klassement, later zijn opgenomen in de Super Prestige, de Wereldbeker (met uitzondering van de Waalse Pijl), de UCI ProTour en uiteindelijk de UCI World Tour.
Toch kunnen ook oude wedstrijden hun reputatie verliezen en uiteindelijk verdwijnen. Dat overkwam bijvoorbeeld Bordeaux-Parijs, ooit een bijzonder prestigieuze wedstrijd (en bovendien de langste), maar in 1988 voor het laatst gereden. De reputatie van Parijs-Brussel, nota bene de enige echte grensoverschrijdende klassieker, is aan verandering onderhevig. Hoewel soms hoog gewaardeerd heeft deze het nooit tot de monumentale status van de top zeven kunnen schoppen.
Voor de invoering van de Wereldbeker kende de UCI wedstrijden van Hors Categorie (HC) en eerste tot en met vierde categorie. Dit kwam niet geheel overeen met de beleving van het begrip klassieker onder sporters en publiek. Tot het rijtje HC behoorden Parijs-Roubaix, Ronde van Vlaanderen, Milaan-San Remo, Luik-Bastenaken-Luik, de Parijs-Tours en de Ronde van Lombardije. De Amstel Gold Race, Gent-Wevelgem, Omloop Het Volk, Parijs-Brussel en Waalse Pijl waren eerste categorie. Elk jaar kreeg - bij toerbeurt - een van die wedstrijden de HC status. De HC status gaf een zekere bescherming aan de wedstrijd. Daarnaast waren er veel eerste categorie wedstrijden die niet als klassieker beschouwd werden, althans minder publiciteit kregen. De Super Prestige, de commerciële voorloper van de Wereldbeker, hanteerde een puntenwaardering die dichter aanlag tegen wat als klassieker beschouwd wordt.
De invoering van de Wereldbeker heeft dat veranderd. Eerder genoemde HC wedstrijden werden WB koersen en het rijtje werd uitgebreid met de Amstel Gold Race en het Kampioenschap van Zürich. Tevens werden enkele wedstrijden toegevoegd, die voorheen amper status hadden, zoals de Clásica San Sebastián en de Hamburg Cyclassics. Wedstrijden met een langere historie en grotere status werden hiermee gepasseerd. Er werden bovendien nieuwe "klassiekers" opgezet buiten de traditionele wielerlanden, die echter wel commercieel interessant waren: het Verenigd Koninkrijk (bijvoorbeeld de Wincanton Classic), Noord-Amerika (bijvoorbeeld de Philadelphia Cycling Classic en de Grand Prix des Amériques) en Japan (bijvoorbeeld de Japan Cup). Deze werden vaak na enkele jaren niet meer verreden.
De Wereldbeker werd in 2005 opgevolgd door de UCI ProTour. Hierbij werden naast alle voormalige HC wedstrijden ook enkele klassiekers van de eerste categorie, zoals Gent-Wevelgem, toegevoegd. De UCI World Tour, voor het eerst georganiseerd in 2011, omvat meer wedstrijden dan alleen de klassiekers, en telt naast andere eendagswedstrijden ook diverse kleinere ronden en de drie Grote Ronden.
De vrouwelijke wielrenners moesten langer wachten op wielerklassiekers. Pas vanaf eind jaren 1990 en de vroege jaren 2000 begonnen er vrouwenequivalenten van de mannenwedstrijden georganiseerd te worden. Vaak worden deze op dezelfde dag of in hetzelfde weekend verreden. Vier van de vijf Monumenten hebben zowel een mannen- als een vrouweneditie: de Ronde van Vlaanderen sinds 2004, Luik-Bastenaken-Luik sinds 2017, Parijs-Roubaix sinds 2021 en Milaan-San Remo sinds 1999, weliswaar met een hiaat tussen 2005 en 2025. De meest historierijke vrouwenwedstrijd is echter de Trofeo Alfredo Binda, die voor het eerst werd georganiseerd in 1974 en geen manneneditie kent. Ook de Waalse Pijl (sinds 1998), de Classic Lorient Agglomération (sinds 1999) en de Strade Bianche (sinds 2015) zijn belangrijke klassiekers op de kalender van de UCI Women's World Tour.
Remove ads
Voorjaarsklassieker
Samenvatten
Perspectief
Een voorjaarsklassieker is een klassieke wielerkoers in het voorjaar. Het Europese wielervoorjaar wordt traditioneel geopend met de GP La Marseillaise in Zuid-Frankrijk, begin februari. De eerste echte klassiekers vinden eind februari of begin maart plaats, tijdens het Belgisch openingsweekend: de Omloop Het Nieuwsblad en Kuurne-Brussel-Kuurne staan dan op het programma. In diezelfde periode wordt ook de Italiaanse openingswedstrijd georganiseerd, de Trofeo Laigueglia aan de Ligurische kust. In de loop van maart en april volgen de wedstrijden elkaar in sneltempo op. De laatste voorjaarsklassieker is Eschborn-Frankfurt in Duitsland, die op 1 mei wordt verreden. De eerste Grote Ronde van het seizoen, de Ronde van Italië, volgt hierna.
De voorjaarsklassiekers kunnen veelal worden onderverdeeld in drie categorieën. Ten eerste zijn er de kasseiklassiekers zoals Parijs-Roubaix. Ten tweede zijn er de heuvel-/klimklassiekers zoals de Strade Bianche. Deze worden in de Lage Landen ook wel Ardense klassiekers genoemd, zoals Luik-Bastenaken-Luik. Ten derde zijn er de sprintklassiekers, waaronder de Scheldeprijs. Vier van de vijf Monumenten vinden in het voorjaar plaats, waarvan de eerste, Milaan-San Remo, bekendstaat als La Primavera ("de lente").
Wedstrijden
Kasseiklassiekers
.svg){kind=small}
Heuvel-/klimklassiekers
Ardense klassiekers
Sprintklassiekers
Remove ads
Zomerklassieker
Een zomerklassieker is een klassieke wielerkoers in de zomer. Deze wedstrijden worden vaak tussen of tijdens de Grote Rondes verreden, en zijn mede daarom minder prestigieus. De bekendste zomerklassieker is de Brussels Cycling Classic, die eerder bekend stond als Parijs-Brussel. De twee Canadese koersen worden samen de Laurentian Classics genoemd, en dienen vaak als opwarmer voor het wereldkampioenschap dat meestal eind september plaatsvindt. De Grote Prijs van Québec is eerder een sprintklassieker, terwijl de Grote Prijs van Montréal eerder een heuvelklassieker is.
Wedstrijden
Heuvel-/klimklassiekers
Sprintklassiekers
Laurentian Classics
.svg){kind=small}
Najaarsklassieker
Een najaarsklassieker is een klassieke wielerkoers in het najaar, meestal na de drie Grote Ronden. De deelnemerslijsten zijn vaak wat zwakker dan in het voorjaar, omdat veel renners hun seizoen al hebben afgesloten. De bekendste najaarsklassiekers zijn Parijs-Tours, de Ronde van Lombardije en de Ronde van Emilia. Deze periode wordt gekenmerkt door veel Italiaanse (semi-)klassiekers, waaronder het laatste Monument van het seizoen en het drieluik Trittico Lombardo. De Japan Cup, de enige Aziatische klassieker, geldt als traditionele afsluiter van het wielerseizoen.
Wedstrijden
Heuvel-/klimklassiekers
Sprintklassiekers
Trittico Lombardo
Remove ads
Winterklassieker
Een winterklassieker is een klassieke wielerkoers in de winter. Deze benaming is veel minder gebruikt dan alle voorgaande, omdat in de winter traditioneel weinig of geen wegwedstrijden worden verreden. De Nederlandse strandrace Egmond-pier-Egmond staat bekend als winterklassieker.[1]
Gravelklassieker
Een gravelklassieker is een gravelwedstrijd doorheen het wielerseizoen met een voorname status. In tegenstelling tot de eerder genoemde klassiekers worden deze wedstrijden grotendeels op onverharde wegen gereden. Bovendien worden ze niet noodzakelijk door de UCI georganiseerd. Enkele van de bekendste gravelklassiekers zijn Unbound Gravel, The Traka, The Hills en Serenissima Gravel.[2][3][4][5] Ook wegwedstrijden met een aanzienlijke portie gravel, zoals de Strade Bianche en de Tro Bro Léon worden gravelklassiekers genoemd.[6][7]
Remove ads
De Monumenten
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads