Lazzaro Spallanzani

Lazzaro Spallanzani (Scandiano, 10 januari 1729 – Pavia, 12 februari 1799) was een Italiaans bioloog die belangrijke bijdragen leverde aan het onderzoek naar lichaamsfuncties en dierlijke voortplanting. Zijn onderzoekswerk op het gebied van biogenese was de basis voor het werk van Louis Pasteur.

Lazzaro Spallanzani

Leven

Spallanzani studeerde aanvankelijk rechten aan de Universiteit van Bologna. Hij veranderde van studierichting, waarschijnlijk onder invloed van zijn familielid Laura Bassi, bij wie hij natuurfilosofie en wiskunde ging studeren. Op uitnodiging van Maria Theresia van Oostenrijk accepteerde hij een leerstoel in natuurlijke historie aan de Universiteit van Pavia. Tevens werd hij er directeur van het universiteitsmuseum. In juni 1768 werd hij gekozen als Fellow of the Royal Society en in 1775 als buitenlands lid van de Zweedse Kungliga Vetenskapsakademien.

In 1785 werd Spallanzani gevraagd door de Universiteit van Padua. Om te voorkomen dat hij de Universiteit van Pavia zou verlaten verdubbelde Keizer Jozef II zijn salaris en gaf hem verlof naar Turkije te reizen, waar hij bijna een jaar bleef. Hij keerde via Wenen, waar hij de keizer bezocht, terug naar Pavia.

Spallanzani overleed op 70-jarige leeftijd aan blaaskanker. Na zijn dood werd zijn blaas onderzocht door collega's, en tentoongesteld in het museum van Pavia.