Lodewijk Filips II van Orléans

Lodewijk Filips II Jozef van Orléans, Frans: Louis-Philippe Joseph d'Orléans (Saint-Cloud, 13 april 1747 – Parijs, 6 november 1793) was van 1785 tot 1793 hertog van Orléans en Valois. Tijdens de Franse Revolutie veranderde hij zijn naam in Philippe Égalité ("Filips Gelijkheid"). Hij stierf als slachtoffer van de Terreur onder de guillotine. Zijn zoon Lodewijk Filips werd in 1830 koning van Frankrijk.

Louis Philippe Joseph d'Orléans
1747-1793
Hertog van Orléans
Periode	1785-1792
Voorganger	Lodewijk Filips
Opvolger	Lodewijk Filips
Hertog van Valois
Periode	1785-1792
Voorganger	Lodewijk Filips
Graaf van Étampes
Periode	1759-1792
Voorganger	Louise Henriette van Bourbon
Opvolger	einde
Familie
Vader	Lodewijk Filips van Orléans
Moeder	Louise Henriëtte van Bourbon
Wapen van de Hertog van Orléans

Biografie

Louis-Philippe II werd geboren in het Château de Saint-Cloud als zoon van Louis-Philippe I, hertog van Chartres, en zijn vrouw, Louise Henriette de Bourbon-Conti. Hij kreeg bij zijn geboorte de titel hertog van Montpensier. Toen zijn grootvader Louis IV, hertog van Orléans, in 1752 stierf, werd zijn vader de nieuwe hertog van Orléans en werd Louis-Philippe II hertog van Chartres. Toen zijn vader in 1785 stierf, werd hij hertog van Orléans en Valois, en graaf van Étampes. Daarmee behoorde hij tot de hoogste Franse adel, een prince du sang. Zijn aanspreektitel was Doorluchtige Hoogheid (Frans: Son Altesse sérénissime).

Deze prins uit het huis Bourbon sympathiseerde met de Franse Revolutie en spande samen tegen zijn verwante, koning Lodewijk XVI van Frankrijk. Hij was, onder de naam Philippe Égalité lid van de Nationale Conventie en stemde daar in januari 1793 voor de invoering van de Eerste Franse Republiek en de doodstraf van de koning.

Tijdens het schrikbewind van Robespierre (de Terreur) werd hijzelf slachtoffer van de Revolutie. Op 1 april 1793 werd er binnen de Nationale Conventie gestemd voor een decreet, dat iedereen veroordeelde met "sterke vermoedens van medeplichtigheid met de vijanden van de Vrijheid". Ook Égalité stemde voor. Zijn oudste zoon, eveneens Louis-Philippe geheten, was generaal in het Franse Revolutionaire Leger en had zich bij generaal Charles François Dumouriez aangesloten om te onderhandelen met de Oostenrijkers, de vijand van Frankrijk, hetgeen als verraad werd gezien. Hoewel er geen bewijs was dat Égalité zelf verraad had gepleegd, was de relatie die zijn zoon had met de verrader Dumouriez voldoende om hem en zijn andere zoon, Louis-Charles, op 4 april 1793 te arresteren, even als andere leden van de familie Bourbon in de dagen erna. Égalité bracht verschillende maanden door in het Fort Saint-Jean in Marseille, totdat hij werd teruggestuurd naar Parijs. Op 2 november werd hij daar gevangen gezet in de Conciergerie van het Palais de la Cité. Na een schijnproces op 6 november werd hij door het Tribunal révolutionnaire ter dood veroordeeld. Nog dezelfde dag stierf hij onder de guillotine op de Place de la Révolution, zoals de Place de la Concorde in die tijd heette.

Huwelijk en kinderen

Lodewijk Filips huwde in 1769 met Louise Marie Adélaïde, dochter van Lodewijk Jan Maria van Bourbon, en kreeg zes kinderen van wie er vier de volwassen leeftijd bereikten:

• Doodgeboren dochter (10 oktober 1771)
• Lodewijk Filips I (1773-1850)
• Anton, hertog van Montpensier (1775-1807)
• Eugénie (1777-1847)
• Françoise, Tweelingzusje van Eugénie (1777-1782)
• Lodewijk Karel, graaf van Beaujolais (1779-1808).

Lodewijk Filips had meerdere buitenechtelijke kinderen. De enige die hij erkende als wettige zoon was Victor Leclerc de Buffon (6 september 1792 – 20 april 1812), die hij bij gravin Marguerite Françoise Bouvier de la Mothe de Cépoy verwekte.

Trivia

• Lodewijk Filips financierde in 1791 een sodafabriek volgens het Leblancproces te Saint-Denis.^[1]