Opmaaktaal

Een tekstmarkeertaal, kortweg markeertaal of markuptaal, Engels: markup language, is een computertaal om tekstdocumenten te voorzien van aanwijzingen ten behoeve van de softwarematige verwerking. De aanwijzingen worden daarbij in de tekst ingevoegd. Als de aanwijzingen instructies zijn voor de opmaak (weergave) van de tekst, spreekt men van een opmaaktaal.

Een fragmentje van een document geschreven in de tekstmarkeertaal HTML

Kenmerken

De weer te geven tekst wordt afgewisseld met speciale markeringselementen, die in geval van een opmaaktaal beschrijven hoe de tekst moet worden opgemaakt, en hoe ander materiaal, zoals een afbeelding, wordt ingevoegd; de inhoud van dat andere materiaal wordt vaak niet beschreven.

Als de volledige inhoud van de pagina wordt beschreven, inclusief tekeningen en afbeeldingen, spreekt men van een paginabeschrijvingstaal.

In geval van structurele markup beschrijven de markeringselementen alleen hoe de tekst bestaat uit verschillende soorten onderdelen; vervolgens kan apart worden beschreven hoe die onderdelen moeten worden opgemaakt.

Enkele voorbeelden

• HTML beschrijft webpagina's
• CSS beschrijft de opmaak van webpagina's, en staat aldus structurele markup toe bij het gebruik van HTML
• Markdown wordt gebruikt voor de opmaak van projectdocumentatie
• VRML beschrijft driedimensionale objecten
• WML beschrijft pagina's op mobiele telefoons en aanverwante apparaten
• SGML en XML zijn meta-talen voor gestructureerde gegevens
• SMIL beschrijft multimedia-presentaties
• TeX en LaTeX worden gebruikt voor documenten, vooral wetenschappelijke artikelen waarin wiskundige formules nodig zijn
• GML is een semantische markuptaal voor documenten gebruikt op computers van IBM
• AIML, ontwikkeling op basis van XML
• Wikitext is de markuptaal (de 'broncode') van een Wikipedia-pagina