Een membraaneiwit is een eiwit dat niet vrij in de cel voorkomt, maar gekoppeld is aan een celmembraan. Er zijn meerdere soorten membraaneiwitten, met name perifere en integrale membraaneiwitten.
- Perifere membraaneiwitten zijn eiwitten die gekoppeld zijn aan een membraan, maar er niet doorheen steken. Het cytochroom c is een voorbeeld van een perifeer membraaneiwit; het vormt een onderdeel van de elektronentransportketen, die loopt langs het membraan van de mitochondriën. Daarnaast behoren veel soorten receptoren tot de perifere membraaneiwitten.
- Integrale membraaneiwitten zijn eiwitten die door het membraan heen steken. Tot de integrale membraaneiwitten behoren de trans membraanreceptoren, zoals G-proteïnegekoppelde receptoren, belangrijk voor signaaltransductie, en vele andere membraaneiwitten, zoals porines, ionkanalen en ionenpompen, waaronder de natrium-kaliumpomp.
De structuur van een membraaneiwit hangt af van zijn toestand: een in de membraan verankerd perifeer eiwit heeft vaak fosforylering-, glycosylering- en myristyleringplaatsen, die posttranslationeel hun tertiaire structuur beïnvloeden.
Membraaneiwitten zijn medicinaal belangrijk. De werking van ongeveer de helft van alle toegelaten geneesmiddelen berust op beïnvloeding van de membraaneiwitten.[1]
Voorbeeld 1
De eiwitten en enzymen die betrokken zijn bij de energievoorziening van cellen zijn in de mitochondriën aan membranen gekoppeld. Op deze wijze kunnen de reactieproducten van het ene eiwit makkelijk als uitgangsstof voor een volgend eiwit doorgegeven worden.
Voorbeeld 2
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.