Metallurgisch Kombinaat van Magnitogorsk

Het Metallurgisch Kombinaat van Magnitogorsk (Russisch: Магнитого́рский металлурги́ческий комбина́т), of kortweg MMK, is een van de grootste Russische staalbedrijven en ook een van de grotere in de wereld.

Metallurgisch Kombinaat van Magnitogorsk
De staalfabrieken met de stad Magnitogorsk op de achtergrond.
Beurs	MCX: MAGN
	LSE: MMK
Groot­aandeelhouders	Mintha Holding (79,8%)
Oprichting	1932 (oorspronkelijk) 1992 (huidige vorm)
Sleutelfiguren	Viktor Rasjnikov (voorzitter) Pavel Shilyaev (directeur)
Land	Rusland
Hoofdkantoor	Magnitogorsk
Werknemers	ca. 56.600
Producten	Plaatstaal, staven, profielen, betonwapening, draadstaal, gegalvaniseerd, polymeergecoat en voorgelakt staal en slijtvast staal met hoge weerstand
Industrie	Staalindustrie
Omzet/jaar	US$ 6,4 mld. – € 5,6 mld. (2020)
Winst/jaar	3.121.000.000 US$ (2021)
Markt­kapitalisatie	£ 6,5 mld. – € 7,7 mld. (LSE, 5 februari 2022)
Website	mmk.ru
Portaal    Economie

Bijna tachtig procent van het bedrijf is in handen van de Russische oligarch Viktor Rasjnikov, via de in Cyprus geregistreerde Mintha Holding.^[1] De overige twintig procent wordt vrij verhandeld op de Beurs van Moskou en de Beurs van Londen. De Amerikaanse investeringsbanken BNY Mellon en Goldman Sachs bezitten elk circa drie procent.

Activiteiten

De kantoren in Magnitogorsk met het standbeeld van Lenin, naar wie de fabriek vroeger vernoemd was, ervoor.

De fabrieken vanaf de Magnitnaja-berg.

De MMK-groep bezit fabrieken in Rusland en Turkije. Veruit de grootste is deze bij de thuisstad Magnitogorsk in het zuiden van de Oeral. Het is een geïntegreerde staalfabriek waar ijzererts en schroot worden verwerkt tot halffabrikaten voor de andere fabrieken en eindproducten gaande van staaldraad, -staven en -plaat voor de bouw, energie-industrie, auto-industrie, spoorwegen, scheepsbouw, machinebouw, witgoedsector en verpakkingsindustrie.

Ook bij Magnitogorsk ligt de ijzerertsmijn bij de Maly Kuybas, een 560 meter hoge berg in de Oeral, met bijhorende sinterfabrieken. De ontginning ervan begon in de jaren zeventig nadat de oorspronkelijke berg, de Magnitnaja, was uitgeput.^[2] Hier werd in 2020 2,6 miljoen ton erts gewonnen, waarmee in zeventien procent van de behoefte van de nabijgelegen staalfabriek kon worden voorzien. Deze mijn zou tegen circa 2024 uitgeput zijn.

Verder naar het oosten, nabij Belovo, heeft MMK eigen steenkoolmijnen en een cokesfabriek. In 2020 ging 88 procent van de productie van drie miljoen ton naar de staalfabriek in Magnitogorsk, waarmee in veertig procent van de benodigde cokes voor deze fabriek werd voorzien.

MMK heeft ook twee fabrieken in Turkije waar warmgewalst staal uit Magnitogorsk verder wordt verwerkt. In Istanboel wordt gegalvaniseerd en met polymeer gecoat staal gemaakt. In İskenderun worden ook nog andere warm- en koudgewalste staalproducten gemaakt. Hier wordt via de haven veel staal geëxporteerd naar de EU, het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Azië.

De landen van de voormalige Sovjet-Unie vormen de belangrijkste afzetmarkt, waarbij 81 procent van de verkopen plaatsvindt in Rusland, Georgië, Armenië, Azerbeidzjan, Oezbekistan, Turkmenistan, Tadzjikistan en Kirgizië. Op de thuismarkt is MMK de grootste staalleverancier met een marktaandeel van zestien procent. Gespecialiseerde eindproducten maken zowat de helft van de verkoop uit. Hier bedraagt het Russisch marktaandeel ruim een kwart. In de hele regio heeft het een aandeel van zo'n tien procent. In 2020 produceerde de groep 11,6 miljoen ton staal op een capaciteit van 16,8 miljoen ton.