Molnupiravir

Molnupiravir is een experimenteel antiviraal geneesmiddel dat oraal ingenomen kan worden en werd ontwikkeld voor de behandeling van griep. Het is een prodrug van het synthetische nucleosidederivaat N4-hydroxycytidine en oefent zijn antivirale werking uit door de introductie van kopieerfouten tijdens virale RNA-replicatie.^[1][2]

Molnupiravir
Chemische structuur
Databanken
CAS-nummer	2349386-89-4
PubChem	145996610
Chemische gegevens
Molecuulformule	${\displaystyle {\ce {C13H19NO7}}}$
IUPAC-naam	((2R,3S,4R,5R)-3,4-dihydroxy-5-(4-(hydroxyimino)-2-oxo-3,4-dihydropyrimidin-1(2H)-yl)tetrahydrofuran-2-yl)methyl isobutyrate
Molmassa	329,31 g/mol
SMILES	CC(C)C(=O)OC[C@@H]1[C@H]([C@H]([C@@H](O1)N2C=CC(=NC2=O)NO)O)O
Portaal    Geneeskunde

Het middel is ontwikkeld aan de Emory-universiteit door het innovatiebedrijf van de universiteit, Drug Innovation Ventures at Emory (DRIVE). Het werd vervolgens overgenomen door Ridgeback Biotherapeutics, dat later begon samen te werken met Merck & Co. (MSD) om het medicijn verder te ontwikkelen als virusremmer tegen COVID-19.^[3]

De merknaam van hun medicijn is Lagevrio^®.^[4]

Gebruik

De virusremmer in pilvorm is bedoeld voor volwassenen risicopatiënten met milde tot gemiddelde COVID-19-symptomen. Het middel is alleen werkzaam in een vroeg stadium van de infectie, maximaal vijf dagen na het begin van de symptomen.^[5]

Controverse

In april 2020 diende Rick Bright, die werd ontslagen als hoofd van de Biomedical Advanced Research and Development Authority (BARDA) vóór de goedkeuring van het medicijn, een klokkenluidersklacht in waarin hij beweerde dat Ridgeback BARDA onder druk had gezet om financiering te verstrekken voor de productie van EIDD-2801, ondanks de zorgen van Bright dat soortgelijke geneesmiddelen in zijn klasse mutagene eigenschappen hebben.^[6] Een eerder bedrijf, Pharmasset, dat het actieve ingrediënt van het medicijn had onderzocht, was daarmee gestopt vanwege soortgelijke zorgen.^[7] Deze beweringen werden ontkend door George Painter, CEO van DRIVE, die opmerkte dat er toxiciteitsonderzoeken naar molnupiravir waren uitgevoerd en gegevens waren verstrekt aan regelgevers in de VS en het VK, die toestemming gaven voor veiligheidsonderzoeken bij mensen in het voorjaar van 2020. Op dat moment verklaarden DRIVE en Ridgeback Biotherapeutics dat ze toekomstige veiligheidsstudies bij dieren gepland hadden.^[8]