Paniek van 1837

De paniek van 1837 (Engels: Panic of 1837) was een paniek in de Verenigde Staten veroorzaakt door een speculatieve koorts. De zeepbel spatte uiteen op 10 mei 1837 in New York toen alle banken hun betaling in valuta (gouden en zilveren munten) stopten. De paniek werd gevolgd door een periode van vijf jaar van depressie, het omvallen van banken en hoge werkloosheid.

Een prent uit 1837 over de situatie indertijd.

Oorzaken

Verklaarde oorzaken zijn het economisch beleid van president Andrew Jackson die per decreet de valuta circulaire in werking stelde en weigerde het Handvest van de tweede bank van de Verenigde Staten te verlengen, wat resulteerde in de terugtrekking van overheidsgeld in de bank. Martin Van Buren die vijf weken voor de paniek president werd in maart 1837 kreeg de schuld van de paniek.

Zijn weigering om regeringsmaatregelen te nemen om de economie te beïnvloeden zou door sommigen hebben bijgedragen aan de schade en de duur van de paniek. De eerste interventie van de regering in de markt was per ongeluk een deel van de oorzaak van de problemen, en verdere interventie zou misschien wel of misschien niet nuttig zijn geweest. De Jacksonian Democraten verweten de banken onverantwoordelijkheid, zowel bij financiering alswel ongebreidelde speculatie en de invoering van papiergeld inflatie. Dit werd veroorzaakt doordat de banken buitensporig papiergeld uitgaven (zonder onderliggende waarde), wat leidt tot inflatie.