Paul Hermann Müller

Paul (Pauly) Hermann Müller (Olten, 12 januari 1899 – Bazel, 12 oktober 1965) was een Zwitsers chemicus en Nobelprijs-winnaar. Hij kreeg de Nobelprijs voor zijn ontdekking in 1939 dat DDT als insecticide bruikbaar was voor de beheersing van malaria, gele koorts en vele andere vector-gerelateerde ziektes. In de jaren 1960 bleek dat DDT schadelijk is, en begin jaren 1970 werd DDT in verschillende landen verboden.

Paul Hermann Müller
Paul Hermann Müller
Persoonlijke gegevens
Geboortedatum	12 januari 1899
Geboorteplaats	Olten
Overlijdensdatum	12 oktober 1965
Overlijdensplaats	Bazel
Begraafplaats	Friedhof am Hörnli[1]
Land	Zwitserland
Academische achtergrond
Alma mater	Universiteit van Bazel
Promotor	Hans Rupe
Wetenschappelijk werk
Vakgebied	malaria
Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde
Jaar	1948
Reden	"Voor de ontdekking van het insecticide DDT."
Voorganger(s)	Carl Ferdinand Cori Gerty Theresa Cori Bernardo Houssay
Opvolger(s)	Walter Hess Antonio Moniz
Portaal    Geneeskunde

Biografie

Müller werd geboren in Olten als oudste van de vier kinderen van Gottlieb en Fanny Müller, maar groeide op in Lenzburg en Bazel. Na zijn doctoraal aan de Universiteit van Bazel in 1925 trad hij in dienst bij J.R. Geigy AG (een voorloper van Novartis). Hier deed hij in de herfst van 1939 zijn beroemde ontdekking. In 1948 kreeg hij voor zijn ontdekking als eerste niet-medicus de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde.

Müller was gehuwd met Friedel Rüegsegger, samen kregen ze drie kinderen: zoon Heinrich, zoon Niklaus en dochter Margaretha. In 1965 overleed hij.