Verschansing (schip)
scheepsonderdeel Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De verschansing is een gesloten of open borstwering langs de zijden van het bovendek van een schip, ter beveiliging van de opvarenden.[1]
Vaste verschansing

De huid die boven het dek uitsteekt. Bij de vroegere zeilschepen diende de vaste verschansing het dek zolang mogelijk droog te houden, omdat de bemanning steeds aan dek bezig was om de zeilmanoeuvres uit te voeren. In het gevecht kon de bemanning zich er achter verschansen of verdekt opstellen. Bovendien werd met een verschansing voorkomen dat voorwerpen, die zich aan dek bevonden, konden wegspoelen. Ook konden repen er op worden belegd en het staand tuig er op worden vastgezet. Om het overgekomen water weer weg te kunnen laten vloeien werden in deze verschansing spuigaten aangebracht.
Hoeveelheden water, die bij een slingerend schip en minder goed werkende spuigaten aan dek tegen een vaste gesloten verschansing komen te staan, verminderen de stabiliteit van het schip. Het is voorgekomen dat door de dynamische werking van het overkomende water aan dek de verschansing zodanig werd belast, dat ze over de gehele lengte of over een groot gedeelte daarvan naar buiten is omgebogen en soms is afgebroken. Daarmee is een gesloten verschansing geen voldoende betrouwbare beveiliging tegen overboord spoelen.
Reling
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.