Roeping (religieus)

Roeping is het (subjectieve) idee dat iemand heeft dat hij een taak te volbrengen heeft. Hoewel men ook geroepen kan worden tot een maatschappelijke taak (arts, verpleegkundige, leraar, enzovoort) denkt men meestal aan een geestelijke taak (diaken, predikant, priester of kloosterling). Het idee van roeping is in de tweede helft van de twintigste eeuw sterk afgenomen maar niet verdwenen.

In de Bijbel

In de Bijbel wordt meerdere keren beschreven dat iemand door God geroepen voelt tot een bepaalde taak:

• Salomo, hij reageert met de woorden: ik ben een jonge man en ik heb geen ervaring (1 Koningen 3:7).
• Mozes, hij sputtert tegen met de woorden: ik kan niet praten (Exodus 4:10).
• Gideon, hij zegt: mijn geslacht is arm en ik ben de jongste van de familie (Richteren 6:15).
• Jeremia, hij schrikt en zegt: ik kan niet spreken, want ik ben nog maar een jongen (Jeremia 1:6).

In het rooms-katholicisme

Bij de roeping als religieuze ervaring kan iemand menen dat God hem of haar heeft uitgekozen voor een bepaalde taak of levensstaat.

Met roeping wordt vaak de keuze tot het priesterschap of predikantschap bedoeld, maar er zijn ook roepingen tot het diaconaat, het religieuze leven of een bepaalde congregatie (bijvoorbeeld norbertijnen, benedictijnen, jezuïeten, trappisten), roeping tot heremiet, roeping tot leven volgens de evangelische raden, roeping tot het parochiewerk, tot studie, enzovoort.

Bij priesterroepingen kunnen globaal twee groepen mensen worden onderscheiden:

• Op de eerste plaats degenen die al vanaf de kindertijd een gevoel van “geroepen zijn” kennen. Zij zijn normaal gezien allang actief betrokken bij de Kerk.
• Op de tweede plaats degenen die een bekeringservaring hebben meegemaakt en daarin hun roeping hebben verstaan. Deze ervaring hadden ze bij een overlijden, een ongeval, eventueel door een BDE of naar aanleiding van een retraite of bedevaart.

In vergelijking met de eerste helft van de twintigste eeuw is het aantal roepingen voor religieuze functies in West-Europa sterk in aantal afgenomen. Er vinden daar nog maar beperkt priester- en diakenwijdingen plaats.

Op de vierde zondag van Pasen viert de Rooms-Katholieke Kerk Wereldroepingendag. Op Roepingenzondag wordt wereldwijd in alle kerken en kloosters speciaal gebeden voor roepingen tot het priesterschap, het diaconaat en het godgewijde leven.

Binnen de de rooms-katholieke traditie zijn alle gedoopte leken geroepen om deel te nemen aan de missie van de Kerk en een zo perfect mogelijk christelijk leven te leiden (de zogenaamde Universele Roep tot Heiligheid die werd benadrukt in Lumen Gentium). Een specifiek voorbeeld hiervan is een Medewerkster van het Apostolaat, een lekenvrouw die een roeping heeft om haar bisschop te ondersteunen in zijn apostolaat.^[1]