Romeins diocees

Voor een kerkelijk diocees zie bisdom.

Een Romeins diocees (Latijn: dĭoecēsĭs, van het Griekse διοίκησις, wat "bestuur" of "groep van provincies" betekent) was de bestuurslaag in het Romeinse Rijk tussen de pretoriaanse prefecturen en de provincies, ingevoerd door keizer Diocletianus vanaf 290. Aan het hoofd van ieder diocees stond een vicarius. De provincies Africa en Asia bleven dioceesloos.

Diocesen in het Romeinse Rijk, 300 n.Chr.

Diocesen in het Romeinse Rijk, 400 n.Chr.