Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Romeinse Curie
bestuursapparaat van de Katholieke Kerk Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
De Romeinse Curie (Latijn: Curia Romana) is het bestuursapparaat van de paus en wordt gevormd door de organen van de Heilige Stoel die de paus bijstaan in het vervullen van zijn taken als hoofd van de Rooms-Katholieke Kerk.

Het woord curie is afgeleid van het Latijnse curia, dat verwijst naar de plaats waar in de klassieke oudheid de Romeinse senaat vergaderde. Later werd de term gebruikt om het paleis van de vorst aan te duiden en stilaan ook voor het ‘vorstelijke huis’, de hofhouding die de vorst bijstond in zijn bestuurstaak.
De term curie wordt ook wel gebruikt voor de bestuursorganen van een bisdom. In dat geval gaat het om een diocesane curie.
Remove ads
Geschiedenis
Samenvatten
Perspectief
In de middeleeuwen was er een strijd tussen de macht van de concilies (conciliarisme) en de hofhouding van de paus: de curie. Een belangrijke ontwikkeling in deze machtsverhoudingen vond plaats in 1059, toen paus Nicolaas II de kardinalen het exclusieve recht gaf om de paus te verkiezen, wat de invloed van de curie aanzienlijk versterkte.[1]
Hoewel paus Martinus V (1417-1431) door het Concilie van Konstanz (1414-1418) werd gekozen om uit de strijd tussen drie pausen te geraken, nam hij geen enkele bevoegdheid aan uit handen van de curie. Ook zijn opvolger paus Eugenius IV (1431-1447) ontbond ijlings het Concilie van Bazel (in 1433) toen dat te veel weerstand bood. In 1588 begon paus Sixtus V de curie te herstructureren door de consistories (vergaderingen van kardinalen) om te vormen tot congregaties, elk met specifieke bevoegdheden.
In 1870, na de dogmatisering van de pauselijke onfeilbaarheid tijdens het Eerste Vaticaans Concilie, werd de autoriteit en het bereik van de curie verder vergroot om de paus te ondersteunen in zijn bestuur over de kerk.
Met het Motu proprio Integrae servandae van 7 december 1965 gaf paus Paulus VI nieuwe statuten aan het Heilig Officie, dat sindsdien Congregatie voor de Geloofsleer heette. De apostolische constitutie Regimini Ecclesiae Universae van deze paus van 15 augustus 1967 bevatte een algehele reorganisatie van de curie en wordt gezien als de grondwet van de Heilige Stoel. Het aantal congregaties werd beperkt tot maximaal tien en vele veranderden van naam. Er kwamen raden en secretariaten bij en ook de bevoegdheid van het staatssecretariaat werd ingrijpend gewijzigd.
Met de apostolische constitutie Pastor Bonus van 28 juni 1988 voerde paus Johannes Paulus II een nieuwe hervorming van de curie door, die tegemoetkwam aan de nieuwe noden van een sterk geïnternationaliseerde Kerk. De apostolische constitutie Episcopalis Communio werd in 2018 uitgevaardigd door paus Franciscus. Deze constitutie versterkte de rol van de bisschoppensynode.
Paus Franciscus kondigde op 5 juni 2022 een nieuwe apostolische constitutie af, Praedicate Evangelium. Alle congregaties en pauselijke raden werden opgeheven; hun taakgebieden werden opgenomen in de nieuw ingestelde dicasterieën. De leiding daarvan werd opengesteld voor leken, en daarmee voor vrouwen.
Onder het bewind van paus Franciscus nam het aantal vrouwen toe dat een bestuurlijke functie in de Curie bekleedt. In 2023 was een kwart van de medewerkers van de Curie vrouw.[2] Op 6 januari 2025 benoemde Franciscus voor het eerst een vrouw aan het hoofd van een departement en daarmee tot lid van de Curie: zuster Simona Brambilla.[3]
Remove ads
Samenstelling van de Romeinse Curie
Samenvatten
Perspectief
De Romeinse Curie bestaat uit de volgende organen en instellingen. Het staatssecretariaat staat aan het hoofd.
Remove ads
Academies en opleidingsinstituten
Overige instellingen
Remove ads
Bronnen
- (nl) Organisatie van de curie - Overzicht van de diverse onderdelen van de Curie - RKDocumenten.nl
- (en) Pagina over de Curie - Catholic Hierarchy.com
- (la) Integrae Servandae
- (it) Integrae Servandae
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads