Roze is een kleurnaam die zowel gebruikt wordt voor een lichte, naar wit neigende kleur rood (dus rood met een hoge intensiteit) als voor licht (intens) en verzadigd magenta. Roze kan worden gedefinieerd als een tertiaire kleur, mits daaronder ook kleuren van hoge intensiteit worden verstaan.
Snelle feiten Hex, RGB* ...
Roze |
— Kleurcoördinaten — |
Hex |
#FFC0CB |
RGB* |
(r, g, b) | (255, 192, 203) |
CMYK |
(c, m, y, k) | (0%, 25%, 20%, 0%) |
HSV |
(t, v, i) | (349°, 25%, 100%) |
*: genormaliseerd naar [0–255] (byte) |
Sluiten
De naam 'roze' is afgeleid van het Franse woord voor roos, rose. Het wordt in het Nederlands ook vaak als 'rose' gespeld, maar de correcte spellingvariant is 'roze'. Roze is een van de weinige woorden met in de uitspraak een afwijkende o, in plaats van de volle o zoals die in bijvoorbeeld 'rozen' te horen is.
Er zijn verschillende nuances van roze. Hieronder een voorbeeld van 'lichtrood':
Ter vergelijking een magenta van hoge intensiteit:
En een meer verzadigd magenta:
Een wat doffere variant van roze heet oudroze. Deze kleur heeft nummer 3014 in het RAL-kleurensysteem.
- Roze wordt tegenwoordig vaak als kleur gebruikt voor een baby, vooral bij meisjes. Speelgoed met als doelgroep jonge meisjes (van ongeveer 5 tot 10 jaar) is vaak roze, of in roze verpakt. Tot ongeveer de jaren veertig van de twintigste eeuw werd roze echter vooral voor jongens gebruikt, aangezien het dicht bij rood lag, een meer besliste kleur. Voor meisjes werd toen juist vaak blauw gebruikt, een kleur die beschouwd werd als delicater en vrouwelijker.[1][2][3]
- De kleur roze komt voor in enkele standaarduitdrukkingen, zoals op een roze wolk leven en door een roze bril kijken. Dit betekent in het algemeen dat bepaalde personen of zaken als mooier of beter worden gezien dan ze in werkelijkheid zijn.
- Het rijbewijs wordt in het Nederlands ook wel "roze papiertje" genoemd, naar de kleur van de oude rijbewijzen in België en Nederland.
Daphne Merki. "Gender Trouble", The New York Times Style Magazine, 12 maart 2006.
Peggy Orenstein, "What's Wrong With Cinderella?", The New York Times Magazine, 24 december 2006. Orenstein schrijft: "When colors were first introduced to the nursery in the early part of the 20th century, pink was considered the more masculine hue, a pastel version of red. Blue, with its intimations of the Virgin Mary, constancy and faithfulness, was thought to be dainty. Why or when that switched is not clear, but as late as the 1930s a significant percentage of adults in one national survey held to that split."