Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Yukimigata tōrō
Japanse lantaarn Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
Yukimigata tōrō (雪見燈籠) of yukimi-dōrō (雪見灯籠),[1][2][3] (letterlijk: 'sneeuwtonende' lantaarn) is een stenen Japanse lantaarn (tōrō). Deze lantaarns ontlenen hun naam aan een groot dak of paraplu, waar gevallen sneeuw zichtbaar kan blijven liggen. Een sokkel (kiso) ontbreekt. De lantaarns staan op één tot zes gebogen poten en hebben als basis niet de gebruikelijke stam (sao).
Yukimigata tōrō werd waarschijnlijk ontwikkeld tijdens de Azuchi-Momoyamaperiode, maar de oudst bestaande voorbeelden, gevonden in de Katsura Villa in Kioto, gaan alleen terug tot de vroege Edo-periode (zeventiende eeuw).
Tot yukimigata tōrō behoren enkele typen veel in tuinen gebruikte lantaarns. Bekende typen zijn onder andere de rankeigata tōrō, kotojigata tōrō, mitsuashigata tōrō en yotsuashigata tōrō.
Remove ads
Bouw en typen
Samenvatten
Perspectief
|
De Yukimigata tōrō is een afwijkend type lantaarn met één tot vier of zes poten, waarbij het type met vier poten het meest voorkomt.
Yukimi-lantaarns hebben (van boven naar beneden) de volgende vijf elementen op elkaar gestapeld:[4]
- hōju of kurin (siertop,'juweel' of eindknop), met:
- ukebana ('ontvangende lotus') op een kakikubi (nek)
- kasa (paraplu, dak of pet),
- hibukuro (lichtkamer of vuurkast, met openingen in de wanden)
- chūdai, ukehachi of ukebachi (middenplatform onder de lichtkamer), en
- jirin of dai, soms ook sao genoemd (de basis, die een tot zes poten/voeten kan hebben)
Yukimi-lantaarns een min of meer vlak dak (of paraplu) (kasa) dat zeer breed is in vergelijking met de hoogte van de lantaarn, en een groot oppervlak vormt voor het vangen van sneeuw.
De term 'sneeuwkijken' of 'sneeuwtonen' verwijst naar de gelijkenis van de kasa met een bamboehoed met een ophoping van sneeuw bovenop. Het dak kan rond zijn of drie tot acht kanten hebben. De brede paraplu is zonder, of met hōju (een lage eindknop of 'juweel'). Het juweel staat licht hellend.
De vuurkamer (hibukuro) is meestal zeskantig boven het middenplatform (chūdai), maar achtzijdige en afgeronde lantaarns komen ook veel voor. Bij een lantaarn met een halve-maanvormige lichtopening moet naar de opvatting van sommige Theemeesters deze opening naar het westen worden gedraaid, terwijl een volle-maanvormige opening naar het oosten moet worden gedraaid. Niet voor iedereen is dit van groot belang en geeft men er de voorkeur aan de lantaarn zo te draaien dat het licht het beste eruitziet vanuit de tuin. Op grond van het aantal benen/voeten worden er verschillende typen yukimi-dōrō onderscheiden, zoals rankei-dōrō, kotojigata tōrō met twee poten, Mitsuashigata tōrō met drie poten en andere.
- Voorbeelden van Yukimi-dōrō
- Rankei-dōrō
- Kotojigata tōrō met twee poten
- Mitsuashigata tōrō met drie poten
- Viervoetige lantaarn met zeskante vuurkamer en dak
- Driehoekige lantaarn
Remove ads
Gebruik
Yukimi-dōrō zijn betrekkelijk laag, en worden uitsluitend in tuinen gebruikt. De traditionele plaatsing is in de buurt van het water en een lantaarn met drie poten heeft vaak twee poten in het water en één op het land, en hebben als basis geen dus kolom (sao). Ze worden meestal op een ruim grasveld of aan de waterkant geplaatst, bijvoorbeeld op een vlakke rots, en een sokkel (kiso) ontbreekt.
De lantaarn met drie poten met plaatsing nabij de waterkant heeft vaak twee poten in het water en één op het land. Dit type lantaarn werd voornamelijk gebruikt voor residentiële tuinen, maar ook in theetuinen. Dit type werd waarschijnlijk ontwikkeld tijdens de Momoyamaperiode, maar de oudst bestaande voorbeelden gaan alleen terug tot de vroege Edo-periode (zeventiende eeuw).
Remove ads
Typen lantaarns
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads