Molenstraatkerk

Op de plek van de kerk was eeuwenlang een regulierenklooster gevestigd. Vanaf de Tachtigjarige Oorlog had dit gebouw te maken met verwoestingen en leegstand. Het klooster diende als kerk van de Waalse en lutherse gemeenschappen.

Het gebouw werd in 1818 door de katholieken weer in gebruik genomen als kerk; het werd nu toegewezen aan de jezuïeten. Men bezigde van 1821 tot 1925 voor deze kerk en de rechtstreekse opvolger ervan de naam Ignatiuskerk, naar de stichter van deze orde. Omdat het gebouw te klein werd en in slechte staat verkeerde, werd het vervangen door een groot neogotisch gebouw (1894-1896) met een pastorie van de hand van architect Nicolaas Molenaar sr.. Dit nieuwe gebouw werd in 1898 geconsacreerd. De kerk kreeg haar huidige naam in 1925, het jaar waarin de Nijmegenaar Petrus Canisius heilig werd verklaard.

In de Tweede Wereldoorlog werd een groot deel van het neogotische kerkgebouw verwoest, tijdens het bombardement dat op 22 februari 1944 de Nijmeegse binnenstad trof. Alleen van het priesterkoor en het transept bleef nog een gedeelte overeind, doordat het gebouw zich precies aan een rand van de gebombeerde zone bevond. In de kerk kwamen vermoedelijk zeker zeven vrouwen om het leven; vanwege het carnaval was het veertigurengebed er aan de gang.^[1] Het meer zuidelijke deel van de Molenstraat bleef tijdens dit bombardement grotendeels gespaard.

Tussen 1958 en 1960 werd een nieuw kerkgebouw van de hand van de architecten J. Coumans, W. van Dael en A. Siebers uit Breda gebouwd. Dit werd verbonden met het oude transept en koor.

Plattegrond, 1896
Voorgevel, 1896
Dwarsdoorsnede, 1896
Interieur in 1944 na het bombardement
Zicht (vanaf de oude Dominicuskerk) op de grotendeels verwoeste Molenstraatkerk na het bombardement; rechts vooraan de eveneens zwaar getroffen Broerstraat

Geschiedenis

Architectuur

Wikiwand - on