Zeefkromme

De zeefkromme of zeefgrafiek van een bouwmateriaal (zand, granulaten, betonmengeling) geeft de zeefrest van de droge stof met verschillende zeven aan. Op die manier kan een indeling gemaakt worden, zoals fijn zand vs. grof zand.

Een zeefmachine in een laboratorium met verschillende zeven bovenop elkaar.

Normzeven

De volgende zeven worden in Nederland gebruikt: Voor grind, steenslag en waterbouwsteen

• 250 mm
• 180 mm
• 125 mm
• 90 mm
• 63 mm
• 45 mm
• 30 mm
• 16 mm
• 8 mm

Voor grotere stenen wordt niet meer gezeefd, maar worden de stenen gewogen en wordt de nominale diameter bepaald.

Voor zand en grind:

• 4 mm
• 2 mm
• 1 mm
• 500 µm
• 250 µm
• 125 µm
• 63 µm

Het percentage materiaal kleiner dan 63µm kan alleen worden bepaald met vloeistofscheidingstechnieken. Het gaat hierbij om de volgende fracties:

• 32 µm
• 16 µm
• 2 µm

Op basis van de zeefkromme kunnen veel verschillende parameters worden bepaald, zoals:

• classificatie van de grond o.b.v. de zanddriehoek
• bepaling van vorstgevoeligheid
• bepaling van de doorlatendheid
• bepaling van de grootte van de verschillende zand-, silt- en lutumfracties
• bepaling van de optimale zeefkromme voor een betonmengsel, deze werd empirisch vastgesteld.

In Angelsaksische landen wordt meestal een zeefserie van de ASTM gebruikt (die is gebaseerd op inches, zie hiervoor het Engelse wikipedia lemma Sieve).