Anton Reicha

Anton (Antonín, Antoine) Reicha (Rejcha) (26. februar 1770–28. mai 1836) var ein tsjekkiskfødd, seinare fransk komponist. Han levde samstundes med og var ein langvarig ven av Beethoven. Reicha er i dag mest kjend for dei tidlege komposisjonane for blåsekvintett og rolla si som lærar. Av elevane hans finn ein Franz Liszt og Hector Berlioz. Reicha var òg ein dugande musikkteoretikar og skreiv fleire avhandlingar om forskjellige sider av komposisjon.

Anton Reicha
Anton Reicha frå 1815 av M.F. Dien
Fødd	26. februar 1770
Fødestad	Praha
Død	28. mai 1836 (66 år)
Dødsstad	Paris
Opphav	Kongeriket Böhmen, Frankrike
Periode	Wienerklassisismen
Aktiv	1800-1826
Sjanger	Kammermusikk
Verka som	Komponist, teoretikar
Prisar	Æreslegionen

Reicha var fødd i Praha som son av ein feiar. Faren døydde då Reicha var berre 10 månader gammal og mora var uinteressert i utdanninga til sonen. 10 år gammal rømde den unge guten heimefrå, og fekk så bu hos onkelen Josef Reicha, som gav han utdanning i musikk. Då familien flytte til Bonn, sikra Josef ein plass for nevøen i Hofkapelle, men for Reicha var ikkje dette nok. Han studerte komposisjon i løyndom, mot ønska til onkelen, og gjekk inn på Universitetet i Bonn i 1789. Då Bonn vart erobra av franskmennene i 1794, flykta Reicha til Hamburg, der han arbeidde som lærar i harmoni og komposisjon, og studerte matematikk og filosofi. Mellom 1799 og 1801 budde han i Paris og prøvde å verte kjend som operakomponist, utan suksess. I 1801 flytta han til Wien, der han studerte med Salieri og Albrechtsberger og skreiv sine første viktige verk. Livet hans vart igjen råka av krig i 1808, då han måtte forlate Wien. Reicha slo seg ned i Paris, der han budde resten av livet og vart lærar i komponering. I 1818 vart han professor ved Conservatoire.

I Wien skreiv Reicha ein halv-didaktisk syklus som 36 fuger for piano, L'art de varier (ei samling 57 variasjonar kring eit originalt tema), og øvingar for avhandlinga Practische Beispiele. I Paris fokuserte han derimot hovudsakleg på teori og produserte fleire avhandlingar om komponering. I denne perioden skreiv han mellom anna om lag 25 blåsekvintettar, somme av dei tidlegaste viktige musikkverka for blåseinstrument.