Bandbreidde

Bandbreidde er frekvensintervalet mellom nedre og øvre knekkfrekvens til ein elektronisk komponent, som til dømes eit filter, ein forsterkar, men òg ein kommunikasjonskanal, ein transduser, osb. Ein normaliserer ofte responsen slik at midtområdet er sett lik 1 (0 dB). Knekkfrekvensane er definerte som frekvensane der effekten er halvert (-3 dB)^[1], som vist i figuren:

Bandbredde er eit frekvensomfang.

${\displaystyle B=f_{H}-f_{L}}$.

Ein måler som oftast bandbreidde i Hz, men ein kan òg nytta eininga rad/s. Bandbreidde er eit sentralt omgrep innan elektronikk, telekommunikasjon, signalhandsaming, osb.

Nokre forsterkarar blokkerer likespenning, men nedre knekkfrekvens kan vera på nokre få Hz; ein rekarar då bandbreidda som lik med øvre knekkfrekvens, som kan vera fleire titals kHz eller nokre MHz.