Olav Duun

Olav Duun (fødd Ole Julius Duun, fødd 21. november 1876 på Jøa i Fosnes, død 13. september 1939 i Tønsberg)^[1][2] var ein norsk forfattar som er særleg kjend for seksbandverket Juvikfolket, Medmenneske-trilogien og romanen Menneske og maktene. Språkforma hans var nynorsk med innslag av namdalsmål og fleire radikale former, som braut med høgnorsken i samtida.

Olav Duun
Olav Duun, 1936
Pseudonym	Ole Raabye
Nasjonalitet	Norsk
Statsborgarskap	Noreg
Fødd	21. november 1876 Jøa
Død	13. september 1939 (62 år) Holmestrand kommune
Yrke	Forfattar
Periode	1907-1939
Ektefelle	Emma Møller
Debut	Løglege skruvar og anna folk
Olav Duun på Commons

Verk

• 1907: Løglege skruvar og anna folk
• 1908: Marjane
• 1909: På tvert
• 1910: Nøkksjølia
• 1911: Gamal jord
• 1912: Hilderøya, Storbåten
• 1913: Sigyn, Sommareventyr
• 1914: Tre venner
• 1915: Harald
• 1916: Det gode samvite
• 1917: På Lyngsøya
• 1918–23: Juvikfolket
  • 1918: Juvikingar
  • 1919: I Blinda
  • 1920: Storbryllope
  • 1921: I eventyre
  • 1922: I ungdommen
  • 1923: I stormen
• 1924: Blind-Anders
• 1926: Straumen og evja
• 1927: Olsøygutane
• 1928: Carolus Magnus
• 1929: Medmenneske
• 1930: Vegar og villstig
• 1931: Ragnhild
• 1932: Ettermæle
• 1933: Siste leveåre
• 1935: Gud smiler
• 1936: Samtid
• 1938: Menneske og maktene

Utmerkingar

• Frå 1923 mottok Olav Duun diktarløn frå staten.
• I 1934 vart Olav Duun den fyrste til å motta Gyldendals legat.