Shirafolk

Sira- eller shirafolk, eshira, er ei bantuspråkleg folkegruppe frå Gabon som hovudsakleg lever i kystområde^[1] og i skog- og grasområde sør for elva Ogooué og vest for bielva hennar Ngounié. Nokre grupper bur òg i Republikken Kongo.^[2] Språket deira blir også kalla shira eller sira. Saman med punufolk og massangofolk blir shirafolk rekna til den større gruppa shira-punu. Kring 2000 var rundt 28 % av innbyggjarane i den gabonske hovudstaden Libreville shira punu-folk.^[3]

Opphav

I følgje den munnlege tradisjonen til dei 9 klanane av sira- eller punufolk migrerte dei frå nord, gjennom Egypt til Nubia, og slo seg ned i Merowé nær åmotet mellom Sira og Nilen mellom -500 f.Kr. og 100 e.Kr. Sira-elva var opphavet til namnet deira. Frå 500-til 1700-talet flytta dei frå Nubia gjennom Uganda og Kongo til det noverande leveområdet sitt, etter krig med andre grupper. I 1800-talet handla dei med kopar, og var kjende for tobakk og raffia-klede av høg kvalitet. Talet deira gjekk kraftig tilbake på grunn av kopparepidemiar i 1865 og 1898.

Fransk-amerikanske Paul du Chaillu reiste gjennom eshira-området i 1858 og 1864, og norterte seg at kvar klan styrte sine eigne saker. Mulendaen av Kamba-klanen var den viktigaste av høvdingane; han hadde 300-400 slavar, og døydde av koppar i 1885. Heilagandsfedrane skipa ei misjon her i 1895.

Skrivemåte

Namnet på gruppa er blitt skrive på ei rekkje måtar: Achira, ashango, ashira, chira, échiras, eschira, eshira, eshiras, gesira, gisira, ichira, ishira, isira, shira, shiras, shire, aira og yichira.^[4]